سیر تغییرات ساخت‎های سببی صرفی و نحوی در فارسی نو؛ پژوهشی پیکره‎بنیاد

ابن‎سینا، حسین (1331). طبیعیات: دانشنامة علائی. به­تصحیح محمد مشکوه. تهران: انجمن آثار ملّی.

بلعمی، ابوعلی محمد (1353). تاریخ بلعمی. به‎تصحیح محمدتقی بهار. جلد اول. تهران: تابش.

ترجمة تفسیر طبری (1356). به­تصحیح حبیب یغمائی. تهران: توس.

تفسیر قرآن کمبریج (1349). به­تصحیح جلال متینی. تهران: بنیاد فرهنگ ایران.

جمال‎زاده، سید محمدعلی (1333). دارالمجانین. تهران: کانون معرفت.

جوینی، عطاالملک (1387). تاریخ جهانگشای جوینی. به­تصحیح محمد قزوینی. تهران: هرمس.

خسروی، محمدباقر (1374). شمس و طغرا. تهران: چاپ فجر اسلام.

دبیرمقدم، محمد (1384 الف). ساخت‎های سببی در زبان فارسی.در: محمد دبیرمقدم، پژوهش‎های زبان‎شناختی فارسی، (صص 18-82).تهران: مرکز نشر دانشگاهی.

----------- (1384 ب). فعل مرکب در زبان فارسی. در: محمد دبیرمقدم، پژوهش‎های زبان‎شناختی فارسی (149-199). تهران: مرکز نشر دانشگاهی.

درزی، علی و فاطمه کرمپور (1391). بررسی ساخت‎های سببی ساختواژی زبان فارسی. مجلّة پژوهش‎های زبان، 3 (2)، 23-41.

دولت­آبادی، محمود (1352). سفر. تهران: گلشایی.

راسخ‎مهند، محمد (1386). ساخت ناگذرا در زبان فارسی. مجلّة زبان و زبان­شناسی، 3 (1)، 1-20.

زارعی‎فرد، رها و والی رضایی (1390). بررسی رده‎شناختی ساخت‎های سببی در زبان فارسی. مجلّة زبان‎شناسی و گویش‎های خراسان، 3 (1)، 29-50.

شجاعی، راضیه و غلامحسین کریمی‎دوستان (1394). عوامل مؤثّر بر تناوب سببی در زبان فارسی. مجلّة جستارهای زبانی، 6 (5)،261-283.

طبیب‎زاده، امید (1385). ظرفیت فعل و ساخت­های بنیادین جمله در فارسی امروز؛ پژوهشی براساس نظریة دستور وابستگی. تهران: نشر مرکز.

----------- (1393). تناوب‏‎های «آغازی/ سببی» و «معلوم/ مجهول» در فارسی. مجلّة ادب‎پژوهی، (30)، 9-28.

غزالی‎، امام‎ محمد (1315). نصیحت الملوک. بامقدّمه، تصحیح و حاشیة جلال‎الدّین‎همایی. تهران: مجلس.

قاضی منهاج سراج، محمد (1391). طبقات ناصری. کابل: بنیاد فرهنگ جهانداران غوری.

گردیزی، محمود (1363). زین الاخبار: تاریخ گردیزی. به­تصحیح عبدالحی حبیبی. تهران: بنیاد فرهنگ ایران.

مرادی کرمانی، هوشنگ (1384). شما که غریبه نیستید. تهران: معین.

معروفی، عباس (1380). سمفونی مردگان. تهران: ققنوس.

میهنی، محمد (1386). اسرار التّوحید فی مقامات الشّیخ ابی سعید. به‎تصحیح محمدرضا شفیعی‎کدکنی. تهران: آگه.

ناتل‎خانلری، پرویز (1353). تاریخ زبان فارسی. تهران: بنیاد فرهنگ ایران.

هروی، علی (1346). الابنیه عن حقایق الادویه. به‎تصحیح احمد بهمنیار. تهران: دانشگاه تهران.

References

Comrie, B. (1985). Causative Verb Formation and other Verb-Deriving Morphology. In: Timothy Shopen, Grammatical Categories and the Lexicon, 3 (pp. 309-348). Cambridge: Cambridge University Press.

-------------- (1989). Language Universals and Linguistic Typology: Syntax and Morphology. Chicago: University of Chicago Press.

Dabir-Moghaddam, Mohammad (1982). Syntax and Semantics of Causative Construction in Persian. Ph.D. Dissertation. University of Illinois.

Dixon, R. M. W. (2000). Typology of Causative Constructions. In: R. M. W. Dixon & A. Y. Aikhenvald (Eds.), Changing Valency: Case Studies in Transitivity (pp. 30-79). Cambridge: Cambridge University Press.

------------------- (2012). Basic Linguistic Theory: Further Grammatical Topics, 3. Oxford: Oxford University Press.

Gilquin, G. (2010). Corpus, Cognition and Causative Constructions. Amsterdam: John Benjamins.

Haiman, J. (1985). Iconicity in Syntax. Amsterdam: John Benjamins.

Kemmer, S. and A. Verhagen (1994). The Grammar of Causatives and the Conceptual Structure of Events. Cognitive Linguistics, 5 (2), 115-157.

Shibatani, M. (1976). The Grammar of Causative Constructions: A Conspectus. In: Masayoshi Shibatani, Syntax and Semantics, 6, (pp. 1-40). New York: Academic Press.

Shibatani, M. and P. Pardeshi (2002). The Causative Continuum. In: M. Shibatani (Ed.), the Grammar of Causation and Interpersonal Manipulation, (pp. 85-127). Amsterdam: John Benjamins.

Song, J. J. (1996). Causatives and Causation: A Universal-Typological Perspective. London: Longman.

----------------- (2008). Periphrastic Causative Constructions. From: WALS 110, at http//:www.wals.info/feature/description/110.