رابطۀ دستوری‌شدگی و بینافردیت در تعیین منشأ افعال کمکی وجه‌نما

اخلاقی، فریار (1386). بایستن، شدن، توانستن: سه فعل وجهی در فارسی امروز. ویژه­نامۀ نامۀ فرهنگستان (دستور). (3)، 82-132.

حسن‌دوست، محمد (1393). فرهنگ ریشه‌شناختی زبان فارسی. تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی.

داوری، شادی و مهرداد نغزگوی کهن (1396). افعال معین در زبان فارسی: رویکردی دستوری‌شدگی. تهران: نشر نویسه پارسی.

رضایی باغ‌بیدی، حسن (1388). تاریخ زبان‌های ایرانی. تهران: مرکز دایرة المعارف بزرگ اسلامی.

زرشناس، زهره و آناهیتا پرتوی (1389). قصّه‌هایی از سغد. تهران:پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.

کوه‌کن، سپیده (1398). رده‌شناسی وجه‌نمایی در زبان‌های ایرانی غربی نو. رسالۀ دکتری زبان‌شناسی، دانشگاه تربیت مدرس و دانشگاه آنتورپ.

کیا، صادق (1392). واژه‌نامۀ شصت و هفت گویش ایرانی. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.

مفیدی، روح­الله (1395). شکل‌گیری ساخت‌واژۀ نمود و وجه در فارسی نو. ویژۀ‌نامۀ نامۀ فرهنگستان (دستور)، (12)، 3-68.

نقی‌زاده، محمود؛ منوچهر توانگر و محمد عموزاده (1390). بررسی مفهوم ذهنیت در افعال وجهی در زبان فارسی. پژوهش‌های زبان­شناسی، 3 (1)، 1-20.

References

Bartholomae, C. (1961). Altiranisches Wötrerbuch. Berlin: W. De Gruyter.

Bybee, J. L., R. Perkins & W. Pagliuca (1994). The Evolution of Grammar: Tense, Aspect and Modality in the Languages of the World. Chicago: University of Chicago Press.

-------------- (2002). Sequentiality as the basis of constituent structure, in Talmy Givón and Bertram F.Malle (eds), The Evolution of Language out of Pre‐language. Amsterdam: Benjamins, 109–34.

Byloo, P. & J. Nuyts (2014). Meaning Change in the Dutch Core Modals: (Inter) Subjectification in a Grammatical Paradigm. Acta Linguistica Hafniensia. 46 (1), 85-116.

Cheung, J. (2007). Etymological Dictionary of the Iranian Verbs. Leiden and Boston. Brill.

Heine, B. (1993). Auxiliaries: Cognitive Forces and Grammaticalization. Oxford University Press. New York and Oxford.

------------ & T. Kuteva (2007).The Genesis of Grammar: A Reconstruction. Oxford: Oxford University Press.

Hopper, P. J. & E. C. Traugott (2003). Grammaticalization. Cambridge University Press. Cambridge.

Humbach, H. (1974). Methodologische Variationen zur arischen Religionsgeschichte. Gs Guntert, 193-200.

Kent, R. (1953). Old Persian: Grammar, Texts, Lexicon. New Haven, Connecticut: American Oriental Society.

Nuyts, J. (2005). The Modal Confusion: On terminology and the concepts behind it. In: A. Klinge & H. H. Muller (Eds.), Modality: Studies in form and function, (pp, 5-38). London: Equinox.

----------  (2016). Analyses of the Modal Meanings. In: Nuyts. J & J. Van der Auwera (Eds.), The Oxford Handbook of Modality and Mood, (pp. 31-49). Oxford: Oxford University Press.

----------  (in prep). Modality in Mind.

Palmer, F. R. (2001). Mood and modality. 2nd edition. Cambridge: Cambridge University Press.

Portner, P. (2009). Modality. Oxford: Oxford University Press.

Traugott, E. C. (1989). On the Rise of Epistemic Meanings in English. Language, (65), 31-55.

------------------ (1995). Subjectification in Grammaticalization. In: D. Stein & S. Wright (Eds.), Subjectivity and Subjectification, (pp, 31-54). Cambridge: Cambridge University Press.

------------------ & R. Dasher. (2002). Regularity in Semantic Change. Cambridge University Press: Cambridge.

Taleghani, A. H. (2008). Modality, Aspect and Negation in Persian. Amsterdam/ Philadelphia: John Benjamins Publishing Company.

Van der Auwera, J. & V. A. Plungian (1998). Modality’s Semantic Map. Linguistic Typology 2, 79-124.

Velupillai, V. (2012). An Introduction to Linguistic Typology. John Benjamin Publishing Company: Amsterdam/Philadelphia.