شالوده‌شکنی داستان زرگر و سیّاح کلیله و دمنه

- قرآن مجید.

- احمدی، بابک،1390، ساختار و تأویل متن، چاپ سیزدهم، تهران: مرکز.

- اسدالهی، اله شکر، 1388، «واسازی و ساخت­شکنی»، قلم، دورۀ 5، شمارة 1: 28-15.

- امامی، نصرالله،1382، ساخت‌شکنی در فرآیند تحلیل ادبی، اهواز: رسش.

- اوشیدری، جهانگیر، 1389، دانشنامۀ مزدیسنا، چاپ پنجم، تهران: مرکز.

- ایگلتون، تری،1380، پیش درآمدی بر نظریۀ ادبی، مترجم: عباس مخبر، تهران: مرکز.

- برتنس، هانس،1384، مبانی نظریۀ ادبی، مترجم: محمدرضا ابوالقاسمی، تهران: ماهی.

- بلخی، جلال الدین محمد،1389، فیه مافیه، تهران: بهزاد.

- بی نا، 1382، گیلگمش، مترجم: احمد شاملو، تهران: چشمه.

- بی‌نیاز، فتح الله،1387، درآمدی بر داستان نویسی و روایت شناسی، تهران: افراز.

- پورنامداریان، تقی،1392، در سایۀ آفتاب، چاپ چهارم، تهران: سخن.

- تاجیک، محمدرضا،1390، «صوفی شالوده‌شکن، غزالی و واسازی عارفانۀ متن»، پژوهشنامۀ علوم سیاسی، دورۀ 7، شمارة 1 (25): 54-39.

- چندلر، دانیل، 1387، مبانی نشانه شناسی، مترجم: مهدی پارسا، تهران: سورۀ مهر.

- خلیلی، محسن، 1388، «شالوده­شکنی اصل 44 قانون اساسی»، پژوهش‌نامۀ علوم سیاسی، دورۀ 5، شمارة 1: 103-69.

- دهقانیان، جواد، 1390، «بازخوانی داستان شیر و گاو کلیله و دمنه براساس نظریۀ ساخت­شکنی»، فصل‌نامۀ پژوهش­های ادبی، شمارة 31 و32 : 104-91.

- رضوی، فاطمه و مریم صالحی‌نیا، 1393، «بررسی شالوده­شکنانۀ نوشتار زنان»، فصل‌نامۀ تخصصی نقد ادبی، شمارة 4: 216-191.

- سراج‌زاده، سیدحسن و همکاران، 1391، «گفتمان جامعۀ پاک»، مطالعات فرهنگی و ارتباطات، دورۀ 8، شمارة 26: 50-27.

- شاقول، یوسف و سیدرحمان مرتضوی، 1389، «دریدا و واسازی از نقد مابعدالطبیعۀ غربی تا سیاست»، غرب­شناسی بنیادی، سال اوّل، شمارة 2: 117-97.

- فریزر، جیمز جرج، 1386، شاخۀ زرین، مترجم: کاظم فیروزمند، تهران: آگاه.

- رضایی دشت ارژنه، محمود، 1392، «نقد و بررسی داستان فرود سیاوش براساس رویکرد ساخت­شکنی»، بوستان ادب، شمارة 16: 60-39.

- شیبانی رضوانی، فیروزه، 1393، «مفهوم حضور و غیاب در رویکرد واسازی»، جستارهای فلسفی، دورۀ 10، شمارة 26: 63-37.

- عبداللهیان، حمید و فرنوش فرهمند، 1391، «نقد شالوده­شکنانۀ دو داستان از بیژن نجدی (روز اسب ریزی و شب سهراب‌کشان)»، زبان و ادبیات فارسی، شمارة 73: 72-53.

- فتوحی رود معجنی،محمود، 1387، «ساخت­شکنی بلاغی نقش صناعات بلاغی در شکست و واسازی متن»، نقد ادبی، دورۀ 1، شمارة 3: 109-135.

- قاضی مرادی، حسن، 1387، استبداد در ایران، تهران: اختران.

- کاکه­رش، فرهاد، 1388، «نشانه­شناسی دریدا در غزلیات مولانا با تأکید بر ساختارشکنی»، ادیان و عرفان، دورۀ 6، شمارة 22: 159-131. 

- کریستوفر، نوریس، 1388، شالوده­شکنی، مترجم: پیام یزدان‌جو، تهران: مرکز.

- مصلح، علی اصغر و مهدی پارسا خانقاه، 1390، «واسازی به منزلۀ یک استراتژی»، متافیزیک، دورۀ جدید، سال 3، شمارة 12 و 11: 63-47.

- مکاریک، ایرنا ریما، 1384، دانشنامۀ نظریه­های ادبی معاصر، مترجمان: مهران مهاجری، محمد نبوی، تهران: آگه.

- منتظر قائم، مهدی و فرزاد غلامی، 1391، «نقد پسا استعماری روایت سریال قهوۀ تلخ از مدرنیتۀ سیاسی ایران»،مطالعات فرهنگی و ارتباطات، دورة 8، شمارة 28: 146-121.

- منشی، ابوالمعالی نصرالله،1391، کلیله ودمنه، تصحیح مجتبی مینوی، تهران: امیرکبیر.

- محمدی آسیا بادی، علی، 1386، «نظریۀ ساخت­شکنی و (ساخت­شکنی داستان بشر پرهیزگار)»، پژوهش­های ادب عرفانی(گوهر گویا)، شمارة 4: 216-191.

 - ناصری، ناصر،1390، «ساختارشکنی مولانا از قالب غزل تا قالب جسم»، ادبیات فارسی، دورۀ 7، شمارة 30: 183-163. 

- هاشمیان، لیلا و فائزه فتاحیان، 1389، «ساختارشکنی در فیه ما فیه»، ادبستان، سال اوّل، شمارة 2: 60-46.

- یوسف پور، محمد کاظم و نگین بی‌نظیر، 1390، «قصه­ها و حکایات مثنوی در خوانش شالوده­شکنانۀ غزلیات مولوی»، ادب‌پژوهی، شمارة 17: 88-65.