آمار
| تعداد نشریات | 23 |
| تعداد شماره‌ها | 383 |
| تعداد مقالات | 3,036 |
| تعداد مشاهده مقاله | 2,760,815 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 1,950,058 |
بررسی رمان شب ملخ اثر جواد مجابی ازمنظر شگردهای طنزپردازی | ||
| پژوهش نامه ادبیات داستانی | ||
| دوره 9، شماره 2 - شماره پیاپی 31، شهریور 1399، صفحه 1-18 اصل مقاله (1.01 M) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22126/rp.2020.4692.1185 | ||
| نویسندگان | ||
| اعظم ابدالی* 1؛ جهانگیر صفری2 | ||
| 1دانشجوی دکتری زبان و ادبیّات فارسی، دانشکدة ادبیّات و علوم انسانی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران | ||
| 2استاد گروه زبان و ادبیّات فارسی، دانشکده ادبیّات و علوم انسانی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران | ||
| چکیده | ||
| جواد مجابی از طنزنویسان موفّق در حوزۀ ادبیّات معاصر بهویژه ژانر رمان است. شب ملخ اثر وی رمانی طنزآمیز دارای ساختاری سینمایی با محور جنگ، ویرانی و مرگ است که از حیث بازتاب رویدادها، حقایق و معضلات مرتبط با جنگ اثری ارزشمند محسوب میشود. این اثر از زبانی ادبی- محاورهای و سرشار از طنز برخوردار است. علاوه بر زبان طنزآمیز، نویسنده با به کارگیری شگردهای طنزپردازی به نقد جنگ و بسیاری از مسائل اجتماعی، فرهنگی و فکری پرداخته است. در این پژوهش تلاش شده‌است مهمترین شگردهای طنزآفرینی که نویسنده به کار گرفته و رمان را برخوردار از شاخصۀ ادبی طنز گردانیده‌است، شناخته و بررسی شود. این امر علاوه بر شناسایی شگردهای طنزپردازی نویسنده به روشن و برجستهترکردن جنبههای فکری و مضمونی اثر انجامیده‌است. نتایج حاصله مبیّن شگردهای طنزپردازی چون: تناقض گفتمانی، ناسازگاریهای واژگانی، اعمال غیرعادّی، استدلالهای خلاف انتظار از سوی راوی، کنایه و تناقض موقعیتی، بزرگنمایی (از طریق توصیفات و ورود عناصر سوررئال)، کوچکنمایی (توصیفات فضاها و اشخاص) و به‌کارگیری عبارات طنزآمیز است. این شگردها اغلب در خدمت مضامین اصلی رمان؛ ضدیّت با جنگ و نقد افکار و عقاید کهنۀ جامعه به‌کار گرفته شده و بر جذّابیت و گیرایی اثر افزوده است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| مجابی؛ شب ملخ؛ طنز؛ تناقضهای موقعیتی؛ بزرگنمایی | ||
| مراجع | ||
|
پلارد، آرتور (۱۳۸۶)، طنز، ترجمة سعید سعیدپور، تهران: نشر مرکز. حرّی، ابوالفضل (1387)، رویکردهای نوین به طنز و شوخطبعی، تهران: سورة مهر. حسامپور، سعید؛ جواد دهقانیان و صدیقه خاوری (1390)، «بررسی تکنیکهای طنز و مطایبه در آثار هوشنگ مرادی کرمانی»، مجلّة مطالعات ادبیّات کودک دانشگاه شیراز، سال 2، شمارۀ 1، صص 61-90. حنیف، محمد (1386)، جنگ از سه دیدگاه: نقد و بررسی بیست رمان و داستان بلند جنگ، تهران: صریر (وابسته به بنیاد حفظ آثار و نشر ارزشهای دفاع مقدّس). جوادی، حسن (۱۳۸۴)، تاریخ طنز در ادبیّات فارسی، تهران: کاروان. چناری، عبدالامیر (۱۳۸۴)، «طنز در شعر حافظ»، پژوهشنامة دانشگاه شهید بهشتی، شمارۀ ۴۵-۴۶، صص ۳۹-۵۱. شمیسا، سیروس (۱۳۸۳)، انواع ادبی، تهران: فردوس. صفری، جهانگیر (1378)، نقد و بررسی طنز، هجو و هزل از مشروطه تا ۱۳۳۲، رسالۀ دکتری، استاد راهنما: تقی پورنامدارایان، تهران: دانشگاه تربیت مدرّس. دهقانیان، جواد (1386)، بررسی محتوا و ساختار طنز در نثر مشروطه، رسالۀ دکتری، استاد راهنما: محمدحسین کرمی، شیراز: دانشگاه شیراز. رادفر، ابوالقاسم (1388)، «زبان، صور و اسباب ایجاد طنز»، تحقیقات تعلیمی و غنایی زبان و ادب فارسی، دورۀ اوّل، شمارۀ 1، صص 107-120. زارع جیرهنده، سارا و علیاکبر باقری خلیلی (۱۳۹۵)، «شگردهای طنزپردازی در کتاب شلوارهای وصلهدار»، فصلنامة کاوشنامة زبان و ادبیّات فارسی، شمارۀ ۳۳، صص ۳۰۵-۳۳۳. صلاحی، عمران و بیژن اسدیپور (1384)، طنزآوران امروز ایران، تهران: مروارید. فتوحی، محمود (۱۳۹۱)، سبکشناسی (نظریهها، رویکردها و روشها)، تهران: سخن. مجابی، جواد (۱۳۶۹)، شب ملخ، تهران: اسپرک. محمدی کلهسر، علیرضا و محمدعلی خزانهدارلو (1390)، «درآمدی بر طنز عرفانی با نگاهی انتقادی به پژوهشهای حوزه طنز»، متنپژوهی ادبی، سال 15، شمارۀ 48، صص 65-92. موحد، محمدعلی (1377)، در تعلیقات مقالات شمس تبریزی، چاپ دوم، تهران خوارزمی. موریل، جان (۱۳۹۳)، فلسفة هنر (بررسی طنز از منظر دانش، هنر و اخلاق)، ترجمة محمود فرجامی و دانیال جعفری، تهران: نشر نی. نجفزادة بارروش، محمد باقر (۱۳۷۶)، طنزنویسان ایران از مشروطه تا امروز، تهران: سخن. References Abrams, M. H. (1999), Aglossery of literary terms sevsnth edition, United state of America: Cornell university. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 469 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 297 |
||