تعداد نشریات | 23 |
تعداد شمارهها | 368 |
تعداد مقالات | 2,890 |
تعداد مشاهده مقاله | 2,566,186 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 1,821,849 |
حضور ابرانسان در شعر احمد شاملو و رفعت سلّام با تکیه بر مدایح بیصله و هکذا تکلّم الکرکدن | ||
کاوش نامه ادبیات تطبیقی | ||
دوره 10، شماره 4 - شماره پیاپی 40، دی 1399، صفحه 105-124 اصل مقاله (1.57 M) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22126/jccl.2020.4898.2086 | ||
نویسندگان | ||
آمنه نادری* 1؛ سهیلا صلاحی مقدم2؛ شکوه السادات حسینی3 | ||
1دانشجوی دکتری زبان و ادبیّات فارسی، دانشکده ادبیّات، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران | ||
2دانشیار گروه زبان و ادبیّات فارسی، دانشکده ادبیّات، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران | ||
3استادیار گروه مطالعات زنان، پژوهشکده مطالعات اجتماعی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ایران | ||
چکیده | ||
امروزه انسانگرایی یکی از مهمترین درونمایههای شعر جهان است. اومانیسم یا مکتب انسانگرایی، نگرش یا فلسفهای است که اصالت را به رشد و شکوفایی انسان میدهد و انسان را حقیقتِ وجودی همهچیز میداند. طرّاح «ابرانسان»، فردریش نیچه مدّعی گذر از اومانیسم و پشت سرگذاشتن انسان بهعنوان غایت هستی و دستیابی به مرحلهای بالاتر است. جستار حاضر، انسانگرایی و ابرانسان مبتنی بر اندیشههای نیچه را در شعر دو شاعر معاصر ایرانی و مصری، احمد شاملو و رفعت سلّام، بهشیوۀ تحلیلی - توصیفی بررسی کرده است تا در حوزۀ ادبیّات تطبیقی، به نسبت میان اندیشههای این دو شاعر با یکدیگر و با طرّاح نظریه بپردازد. ازمیان مجموعههای شعری این دو شاعر، دو مجموعة مدایح بیصله و هکذا تکلّم الکرکدن دستمایۀ پژوهش پیش رو قرار گرفتهاند. نتایج نشان میدهد که انسان شاملو در این مجموعه، از مرحلۀ انسان مبارز فراتر رفته و انسان فرزانه جانشین او شده است، انسانی که دل از آسمان و تقدیر برکنده و اکنون با تکیه بر نیروهای زمینی خود و امید به آینده پیش میرود. در شعر رفعت سلام دو مؤلّفۀ «طبیعتگرایی» و «محوریت انسان» پس از تعبیر «مرگ خدا» نمایانتر از دیگر مؤلّفههاست. | ||
کلیدواژهها | ||
ادبیّات تطبیقی؛ اومانیسم؛ نیچه؛ ابرانسان؛ احمد شاملو؛ رفعت سلّام | ||
مراجع | ||
آفرینی، یوسف (1391). نیچه و درام پستمدرن. تهران: آوای دانشگستر. احمدی، بابک (1377). معمّای مدرنیته. تهران: مرکز. پورعظیمی، سعید (1396). من بامدادم سرانجام. چاپ اوّل، تهران: هرمس. الجوهری، حاتم (2015). هکذا تکلّم الکرگدن.متوالیة شعریّة. القاهرة: الهیئة العامّة لقصور الثّقافة. حسینپور چافی، علی (1384). جریانهای شعری معاصر فارسی. چاپ اوّل، تهران: امیرکبیر. سلاجقه، پروین (1395). امیرزادۀ کاشیها. چاپ چهارم، تهران: مروارید. سلّام، رفعت (2010). بحثا عن الشعر. القاهرة: الهیئة العامّة لقصور الثّقافة. ---------- (2012). هکذا تکلّم الکرکدن. القاهرة: الهیئة المصریّة العامّة للکتاب. ---------- (2014). دیوان رفعت سلّام. القاهرة: الهیئة المصریّة العامّة للکتاب. سوفرن، پیر ابر (1388). زرتشت نیچه. ترجمة بهروز صفدری. تهران: بازتاب نگار. شاملو، احمد (1382). مجموعه آثار. چاپ چهارم، تهران: نگاه. ضیمران، محمّد (1388). نیچه پس از هیدگر، دریدا و دلوز. تهران: هرمس. عبدالسلّام، محمّد سمیر (2012). الانتاجیة الجمالیة للتعدّد والاختلاف فی دیوان هکذا تکلّم الکرکدن. القاهرة: الهیئة العامة لقصور الثّقافه. عبود، عبده (1999). الأدب المقارن؛ مشکلات وآفاق. دمشق: اتّحاد الکتّاب العرب. کاپلستون، فردریش (1393). تاریخ فلسفه. تهران: علمی فرهنگی. مجابی، جواد (1377). شناختنامة احمد شاملو. چاپ دوم، تهران: قطره. مختاری، محمّد (1392). انسان در شعر معاصر. چاپ چهارم، تهران: توس. مک دنیل، استنلی (1383). شرح افکار و آثار برگزیده نیچه. ترجمۀ محمّد بقایی. چاپ اوّل، تهران: اقبال. ملکی، سمیه (1392). انسان در تفکر نیچه. چاپ اول، تهران: غرب اسکنر. مورینو، آنتونیو (1376). یونگ خدایان و انسان مدرن. ترجمۀ داریوش مهرجویی. چاپ اوّل، تهران: مرکز. نیچه، فردریش (1392). چنین گفت زرتشت. ترجمۀ داریوش آشوری. چاپ سی و سوم، تهران: آگه. --------- (1374). آنک انسان، ترجمة رؤیا منجم. چاپ دوم، تهران: فکر روز. نیوهاوس، مارتین جی (1383). فریدریش نیچه. تهران: ماهی. ولک، رنه (1978). مفاهیم نقدیه، ترجمة محمّد عصفور. کویت: المجلس الوطنی للثّقافه والآداب. یونگ، کارل گوستاو (1392). سمینار یونگ دربارۀ زرتشت نیچه. ترجمۀ سپیده حبیب. چاپ هفتم، تهران: قطره. | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 342 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 253 |