اثربخشی آموزش شوخ‌طبعی بر بهزیستی سالمندان

احمدی، ف.، سالار، ع.، و فقیه‌زاده، س. (1383). بررسی کیفیت زندگی سالمندان شهر زاهدان. فصلنامهحیات، 10(3)، 88-77.

افشاری، ع.، و هاشمی، ز. ( 1398). رابطه بین مواجهه مذهبی و بهزیستی روان­شناختی با احساس تنهایی در سالمندان. مجله روان­شناسی پیری، 5(1)، 75-65.

بنیسی، پ. (1398). اثربخشی آموزش مثبت­نگری بر بهزیستی ذهنی، فراهیجان مثبت و توانایی خودمدیریتی زنان سالمند. مجلهروا­ن­شناسیپیری،5(3)، 217-227.

به­پژوه، ا.، جهانگیری، م.، و زهراکار، ک. (1389). آموزش مهارت­های شوخ­طبعی و کاهش افسردگی در بیماران آسیب نخاعی. روان­شناسی تحولی: روان­شناسان ایرانی، 6(23)، 227-236.

پسندیده، ر.، و ابوالمعالی، خ. (1395). اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی بر افزایش بهزیستی. مجله اندیشه و رفتار، 41 (11)، 16-7.                                      

پورعبدل، س.، عباسی، م.، پیرانی، ذ.، و عباسی، م. (1394). رابطه امید به زندگی و بهزیستی روان­شناختی با کیفیت زندگی در سالمندان. روان‌شناسی پیری، 1(1)، 65-57.

حسینی، س، ر.، ابوالفتحی­ممتاز، ی.، محمدی­شاهبلاغی، ف.، سروش، م.، و دلبری، ا. (1398). وضعیت سلامت جسمانی و روانی و عوامل جمعیت­شناختی مرتبط با آن در والدین سالمند شهدا: مطالعه موردی شهر تهران. فصلنامه علمی-پژوهشی طب جانباز، 11(4)، 214-207.

حسینی­نیا، ن.، و حاتمی، ح. (1398). پیش‌بینی کیفیت زندگی بر مبنای بهزیستی روان‌شناختی و تاب‌آوری در بازنشستگان. دانش و پژوهش در روان­شناسی کاربردی، 20(1)، 97-81.

حیدری، م.، و قدوسی، م. (1393). مقایسه خودکارآمدی در سالمندان ساکن و غیر ساکن آسایشگاه سالمندی شهرکرد. فصلنامه پرستاری سالمندان، 1(2)، 78-68.

خشنو، ح. (1394). بررسی تأثیر ماساژ پشت بر کیفیت خواب سالمندان مقیم سرای سالمندان لقمان بندرعباس (پایان­نامه کارشناسی­ارشد)، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تهران.

 دهشیری، غ.، و موسوی، س. (1395). بررسی ویژگی­های روانسنجی نسخه فارسی شاخص بهزیستی پنج سؤالی سازمان بهداشت جهانی. مجله روانشناسی بالینی، 8(2)، 75-67‎.

رجبی، ف.، و اسلمی، ا. (1397 ). اثربخشی آموزش مهارت­های زندگی بر بهزیستی روان­شناختی و شادکامی زنان سالمند. مجله روان­شناسی پیری، 4(4)، 178-165.

رستم­بیگی، پ.، روشندل، ا.، صفوی، م.، و مالمیر، م. (1390). بررسی تأثیر آموزش شوخ­طبعی بر بر سطح اضطراب دانشجویان پرستاری دانشگاه آزاد واحد استهبان. افلاک، 12(22و23)، 35-26.

زائری امیرانی، م.، پورشهریاری، م.، و به­پژوه، ا. (1395). تأثیر آموزش شوخ­طبعی بر سازگاری زناشویی و بهزیستی 

روان­شناختی معلمان و دبیران زن شهرستان اردستان. دانشگاه الزهراء، 12(1)، 106-85.

شمس، ث.، هاشمیان، ک.، و شفیع­آبادی، ع. (1386). بررسی اثربخشی روش آموزش حس شوخ­طبعی بر ناامیدی و سازگاری اجتماعی دانشجویان افسرده شهر تهران.

 اندیشه­های تازه در علوم تربیتی، 3(1)، 99-81.

فرخزادیان، ع.، و میردریکوند، ف. (1396). اثربخشی درمان متمرکز بر خود­شفقتی بر افزایش بهزیستی روان­شناختی و کاهش افسردگی در سالمندان. مجله روانشناسی پیری، 4(3)، 293-302.

قنبری­مقدم، ا. (1393). وضعیت سبک زندگی و سلامت عمومی سالمندان شهر تهران و عوامل پیش بینی کننده آنها در سال 1392 (پایان­نامه کارشناسی­ارشد)، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تهران.

قنبرپناه، ا. (1392). بررسی تاثیر خاطره گویی گروهی بر توانایی های شناختی سالمندان دچار نارسایی شناختی خفیف (MCI)عضو کانون جهان دیدگان شهر شیراز (پایان­نامه کارشناسی­ارشد). دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تهران.

صادقی، م.، و باوزین، فاطمه. (1398). احساس تنهایی در سالمندان: نقش بهزیستی ذهنی، سرمایه روان‌شناختی و هوش معنوی. روان‌شناسی پیری، 5(1)، 41-51.

صدری­دمیرچی، ا.، اکبری، ت.، مجرد، آ.، و به­بوئی، س. (1398). نقش عملکرد توجه در پیش­بینی کیفیت خواب و کیفیت زندگی در سالمندان. سالمند: مجله سالمندی ایران، 13(5)، 564-575. 

محمدی، م.، و کراسکیان موجمباری، آ. (1393). تعیین ویژگی­های روان­سنجی مقیاس نیاز به شوخ­طبعی. فصلنامه تحقیقات روانشناختی،6(24)، 86-72.

مرتضوی، س، ص.، افتخار، ح.، محمد، ک.، و درعلی، ر. (1390). سلامت روان سالمندان شهرکرد و ارتباط آن با عوامل جمعیتی و اجتماعی. فصلنامه پایش: پژوهشکده علوم بهداشتی جهاد دانشگاهی، 10(4), 492-485.

مرکز آمار ایران( 1396). نتایج سرشماری نفوس و مسکن 1395. https://www.amar.org.ir

میرسیفی­فرد، ل.، فتح­اله­زاده، ن.، رستمی.، م؛ و دربانی، ع. (1396). اثربخشی آموزش شوخ­طبعی بر نشانه­های هراس اجتماعی. روان­شناسی تحولی: روان­شناسان ایرانی، 14(53)، 75-85.

یزدانفر، م.، منشئی، غ.، آگاه هریس، م.، علی پور، ا.، و نوربالا ا. (1394). اثربخشی آموزش افشای هیجانی نوشتاری در افزایش بهزیستی روان­شناختی و بهبود کیفیت زندگی بیماران با اختلال روان تنی. مجله پژوهش و سلامت، 5(1)، 35-41.

References

Ahmadi, F., Salar, A, & Faghihzadeh, S. (2004). Quality of life in Zahedan elderly population. Hayat, 10(3), 61-67. [Persian]

Afshari, A., & Hashaemi, Z. (2019). The Relationship between religious exposure and psychological wellbeing with loneliness in the elderly. Journal of Aging Psychology, 5(1), 65-75.

Banisi, P. (2019). The Effectiveness of positivism training on subjective well-being, positive meta-emotion and self-management ability in the elderly women. Journal of Aging Psychology, 5(3), 217-227. [Persian]

Beh-Pajooh, A., Jahangiri, M, & Zahrakar, K. (2010). Humor skills training and reducing depression in patients with spinal cord injury. Developmental Psychology:
Iranian Psychologists, 6(23), 227-236. [Persian]

Cai, C., Yu, L., Rong, L., & Zhong, H. (2014). Effectiveness of humor intervention for patients with schizophrenia: a randomized controlled trial. Journal of psychiatric research, 59, 174-178.

Dehshiri, Gh., & Mousavi, SF. (2016). An Investigation into Psychometric Properties of Persian Version of World Health Organization Five Well-being Index. Clinical Psychology, 30(8), 67-75. [Persian].

Dionigi, R.A.(2015). Stereotypes of aging: their effects on the health of older adults. Journal of Geriatrics, Article 954027.

Eser, E., Çevik, C., Baydur, H., Güneş, S., Esgin, T. A., Öztekin, Ç. S., Eker, E., Gümüşsoy, U., Eser, G. B., & Özyurt, B. (2019). Reliability and validity of the Turkish version of the WHO-5, in adults and older adults for its use in primary care settings. Primary health care research & development, 20, e100. https://doi.org/10.1017/S1463423619000343

Falkenberg, I., Buchkremer, G., Bartels, M., & Wild, B. (2011). Implementation of a manual-based training of humor abilities in patients with depression: A pilot study. Psychiatry Research, 186(2-3),454-457.

Farokhzadiyan, A., & Mirderikvand, F. (2017). The effectiveness of self-centered therapy on increasing psychological well-being and reducing depression in the elderly. Journal of Aging Psychology, 4(3), 293-303. [Persian]

Ghanbari-Moghadam A. (2014). Healthy lifestyle and general health status and their predictors among senior citizens in tehran. (M. Sc. Thesis), university of social welfare rehabilitation sciences.

Heidari, M., & Ghodusi, M. (2015). Comparative self efficacy in elderly and non-elderly residents of family and nursing home in Shahrekord. Journal of Geriatric Nursing, 1(2), 68-78. [Persian]

Hosseini, R. S., Momtaz, Y.A, Mohammadi Shabalaghi, F., Soroush, M. R., & Delbari, A. (2019). Physical and Mental Health Status and Its Related Demographic Factors in Martyr's Elderly Parents: A Case Study of Tehran City. Iranian Journal of War and Public Health, 11(4), 207-216. [Persian]

Hosseininia, N., & Hatami, H. (2019). Anticipating retirees' quality of life based on mental well-bing and resiliency. Knowledge & Research in Applied Psychology, 20(1), 81-97. [Persian]

https://www.amar.org.ir (1396). Population and Housing Census Results1395. From https://www.amar.org.ir