آمار
| تعداد نشریات | 23 |
| تعداد شماره‌ها | 368 |
| تعداد مقالات | 2,890 |
| تعداد مشاهده مقاله | 2,566,188 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 1,821,852 |
نگاهی بر رمان « طریق بسمل شدن» بر پایه مؤلفه‌های ضدرمان و رمان نو | ||
| پژوهش نامه ادبیات داستانی | ||
| دوره 10، شماره 4 - شماره پیاپی 37، دی 1400، صفحه 45-64 اصل مقاله (632.5 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22126/rp.2021.6111.1300 | ||
| نویسندگان | ||
| شهلا خلیل اللهی* 1؛ بتول مهدوی2 | ||
| 1نویسنده مسئول، دانشیار، رشته زبان و ادبیات فارسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران. | ||
| 2استادیار، زبان وادبیات فارسی، دانشکده علوم انسانی و اجتماعی، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران | ||
| چکیده | ||
| ژان پل سارتر، فیلسوف، رمان‌نویس و منتقد فرانسوی، مهم‌ترین ویژگی ادبی معاصر را ظهور ضدرمان می‌داند. از دید او ظاهراً در رمان، شکل ظاهری و خطوط اصلی آن حفظ می‌شود، اما تخیل و شخصیت‌های غیرواقعی آن، بیانگر این معناست که دیگر عصر رمان به سبک گذشته، سپری شده و دوره معاصر، عصر تفکر و اندیشه در رمان است. از این رو، تأمل و تعمق خوانندة امروزی نقش اساسی در درک حقایق دارد تا بتواند معنا و مفهوم رمان را عمیق‌تر درک کند و به واقعیت‌های مدنظر آن دست یابد. رمان « طریق بسمل شدن»، دولت‌آبادی، رمانی است در حوزه رمان‌های ضدجنگ که با توجه به شگردهای خاص آن در زمینه شخصیت‌پردازی، زمان‌پریشی و مکان‌پریشی، بینامتنیت‌ها و تغییر مدام زبان از کهنه به نو و... می‌توان آن را در زمره رمان نو و ضدرمان برشمرد. از این رو، در مقاله حاضر سعی برآن است تا به روش توصیفی- تحلیلی به این پرسش پاسخ داده شود که کدام‌یک از ویژگی‌های این رمان، آن را در زمره ضدرمان و رمان نو قرار می‌دهد؟ دستاورد این بررسی بیانگر آن است که این رمان، از لحاظ شخصیت‌پردازی، حذف قهرمان اصلی، راوی، بینامتنیت، ابهام در زمان و مکان، مساهمت خواننده در آفرینش متن، تخیل و... همخوانی‌های شایان توجهی با مؤلفه‌های ضدرمان و مؤلفه‌های رمان نو دارد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| ادبیات داستانی؛ ضدرمان؛ رمان نو؛ طریق بسمل شدن؛ دولت‌آبادی | ||
| مراجع | ||
|
ابراهیمی لامع، مهدی (۱۳۹۷)، «پیش افتادن فرم از محتوا نقدی و فرانقدی بر کتاب طریق بسمل شدن»، نشریه ادبیات و هنر، سال دوم، ( ۷و ۸)، صص ۸۷-۱۰۰.
احمدی، بابک (۱۳۷۴)، «کلیات درباره رمان نو، نه آغازی، نه پایانی»، نشریه کلک، (۶۶)، صص ۹-۱۸.
ادیل، آندره (۱۳۷۴)، «آیا مدراتو کانتابیله رمان نو است؟»،ترجمه: کاوه میرعباسی، نشریه کلک، (۶۶)، صص ۲۱۴-۲۱۰.
انوشه، حسن (۱۳۸۱)، فرهنگ‌نامه ادبی فارسی، دانشنامه ادب فارسی، چاپ دوم، تهران: انتشارات وزارت ارشاد.
بیات، حسین (۱۳۹۳)، داستاننویسی جریان سیال ذهن، تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.
بیضاوی، سوسن (۱۳۸۰)، «رمان نو چه می‌گوید»، نشریه مدرس علوم انسانی، (۵/23)، صص ۱۱-۳۰.
دولت‌آبادی، محمود (۱۳۹۷)، طریق بسمل شدن، تهران: نشر چشمه.
ذات علیان، غلامرضا (۱۳۷۴)، «رمان نو»، نشریه کلک، (۶۶)، صص ۱۹-۳۲.
روا، حسین (۱۳۸۵)، «رمان، رمان نو و رمان نو نو»، فصلنامه ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد خوی، ۲۶-۳۴.
زارع حبیب‌آبادی، نفیسه (۱۳۹۸)، بررسی ساختارگرایانه رمان پایداری «طریق بسمل شدن» بر پایه نظریه روایتشناسی ژرار ژنت، استاد راهنما: شهلا خلیل‌اللهی، دانشگاه شاهد.
زرشناس، شهریار (۱۳۸۹)، پیشدرآمدی بر رویکردها و مکتبهای ادبی، دفتر دوم از رئالیسم تا ادبیات پست مدرن، چاپ دوم، تهران: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.
ساجدی، طهمورث (۱۳۹۳)، «نقد و بررسی کتاب از رمان تا ضد رمان: از مبادی رمان تا رمان نو»، پژوهش‌نامه انتقادی متون و برنامه‌های علوم انسانی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، سال چهاردهم، (3)، صص۸۷-۱۰۰.
سارتر، ژان پل.(۱۳۷۴)، «پدیده ضدرمان (مقدمه سارتر بر رمان ناتالی ساروت)»، ترجمه کاوه میرعباسی، نشریه کلک، (۶۶)، ۲۶۵-۲۷۰.
علوی، فریده.(۱۳۷۹)، نگاهی به تأثیر ادبیات فرانسه در پیدایش رمان نو در ایران (دهه ۱۳۴۰-۱۳۵۰)، نشریه پژوهش زبان‌های خارجی، (۸ )، صص ۹۰-۱۰۳.
کان، روبر و همکاران (۱۳۷۴)، «علیه رمان نو»،ترجمه منوچهر بدیعی، نشریه کلک، (۶۶)، صص ۲۸۸ -۲۷۷.
محمدی، ابراهیم؛ افرا فر، مریم.(۱۳۹۶). «رمان نو»، نشریه دو فصلنامه علوم ادبی، سال ۷، (۱۱)، صص۱۵۷-۱۸۵.
مدرسی، فاطمه (۱۳۹۰)، فرهنگ توصیفی نقد و نظریه‌های ادبی، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
میرصادقی، جمال؛ میرصادقی، میمنت (۱۳۸۸)، واژه‌نامه هنر داستان نویسی، تهران: کتاب مهناز.
هانیول، آرتور (۱۳۸۳)، مدرنیسم و پسامدرنیسم در رمان، مقاله طرح در رمان مدرن، ترجمه حسین پاینده، تهران: روزگار. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 390 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 254 |
||