آمار
| تعداد نشریات | 23 |
| تعداد شماره‌ها | 368 |
| تعداد مقالات | 2,890 |
| تعداد مشاهده مقاله | 2,566,196 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 1,821,856 |
بررسی مؤلفه‌های کارناوال در داستان‌های عزاداران بیل غلامحسین ساعدی | ||
| پژوهش نامه ادبیات داستانی | ||
| دوره 11، شماره 2 - شماره پیاپی 39، تیر 1401، صفحه 73-98 اصل مقاله (939.82 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22126/rp.2021.6634.1373 | ||
| نویسندگان | ||
| نعمت منصوری1؛ بدریه قوامی* 2؛ رضا برزوی3؛ جمال ادهمی4 | ||
| 1دانشجوی دکتری گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران | ||
| 2استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران. | ||
| 3استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران | ||
| 4استادیار گروه علوم اجتماعی، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران | ||
| چکیده | ||
| کارناوال یکی از نظریه‌های برجسته میخاییل باختین، منتقد بزرگ قرن بیستم در ادبیات است. ویژگی های که موجب می‌شود بتوان یک اثر ادبی را کارناوال خواند، زبان کوچه و بازار، طنز، خنده، فرجام‌ناپذیری،گروتسک و... هستند که می‌توان در توصیف یک اثر کارناوالی از آنها یاد کرد.کارناوال‌ها جشن‌های‌‌عمومی و عامیانه هستند که در آنها طبقات مختلف جامعه باژگون می‌شوند و خردمندها، احمق‌ها، دلقک‌ها و پادشاهان تمسخر می‌شوند. یکی از آثاری که قابلیت خوانش کارناوالی را دارد، عزاداران بیل اثر غلامحسین ساعدی است. در این مقاله براساس روش توصیفی- تحلیلی و شیوه کتابخانه‌ای به این مهم پرداخته شده است. تبیین تضاد چند جانبه و اساسی بین شخصیت‌ها و موقعیت‌های فرهنگی و اعتقادی در اجتماع، تجمیع امور متضاد با خلق موقعیت‌های مناسب و فضاهای هنرمندانه و همچنین بازتاب جلوه‌‌‌های از مرگ و ترس در پایان داستان‌ها، خلق شخصیت‌های مسخ شده و دیوانه که توازن منطق و رسمیت را درهم می‌شکنند، به‌کارگیری زبان عامیانه در موقعیت‌های مختلف، وجود ترس و هراس حاکم بر اتمسفر داستان‌ها، خلق موقعیت‌های طنزگونه و خنده‌دار با شیوه‌ای خاص و منتسب به خود و ... در این رمان بیانگر نشانه‌ها و مؤلفه‌های کارناوال‌گرایی در این اثر است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| کارناوال؛ طنز؛ باختین؛ غلامحسین ساعدی؛ عزاداران بیل | ||
| مراجع | ||
|
اشمیتس، توماس. (1389) درآمدی بر نظریه ادبی جدید و ادبیات کلاسیک، ترجمه حسین صبوری و صمد علیون. تبریر: دانشگاه تبریز.
باختین، میخاییل میخاییل و ویچ. ( 1390) تخیل مکالمه‌ای جستارهایی درباره رمان، ترجمه رؤیا پورآذر. تهران: نشر نی.
باختین، میخاییل میخاییلوویچ. (1395) پرسش‌های بوطیقای داستایوفسکی، ترجمۀ سعید صلح‌جو، با مقدمۀ دکتر حسین پاینده. تهران: نیلوفر.
بی‌نیاز، فتح‌الله. (1387) درآمدی بر داستان‌نویسی و روایت‌شناسی. تهران: انتشارات فرهنگ معاصر.
تودوروف، تزوتان. (1377) منطق گفت‌وگویی میخاییل باختین، ترجمه کریمی، داریوش. تهران: مرکز.
تجبر، نیما. (1390) نظریۀ طنز: بر بنیاد متون برجستۀ طنز فارسی. تهران: مهرویستا.
حبیبی، محمدحسین. (1394) «بررسی سبکی طنز اجتماعی در آثار غلامحسین ساعدی». همایش انجمن های علمی، دوره 3.
ساعدی، غلامحسین. (1349) عزادران بیل. تهران: انتشارات نیل.
کادن، جان آنتونی. (1386) فرهنگ توصیفی ادبیات و نقد، ترجمه کاظم فیروزمند، چاپ اول. تهران: شادگان.
گلدمن، لوسین و دیگران. (1390) درآمدی بر جامعه‌شناسی ادبیات، ترجمه و گزیدۀ محمدجعفر پوینده. تهران: نقش جهان‌مهر.
نامور مطلق، بهمن. (1390) «چندصدایی باختینی و پساباختینی». مجموعه مقالات گفت‌وگومندی در هنر ادبیات به کوشش بهمن نامور مطلق و منیژه کنگرانی، صص11 -32. تهران: سخن.
نولز، رونلد. (1391) شکسپیر و کارناوال پس از باختین، ترجمه رؤیا پورآذر. تهران :هرمس.
مقدادی، بهرام. (1378) فرهنگ اصطلاحات نقد ادبی. تهران: نشر فکر روز.
مکاریک، ایرناریما. (1383) دانشنامۀ نظریه‌های ادبی معاصر، ترجمۀ مهران مهاجر و محمد نبوی. تهران: آگه.
میرصادقی، جمال؛ میرصادقی، میمنت. (1377) واژه‌نامه هنر داستان‌نویسی. تهران: انتشارات کتاب مهناز.
هارلند، ریچارد. (1382) درآمدی تاریخی بر نظریّۀ ادبیّات از افلاطون تا بارت، ترجمه علی معصومی، ناهید سلامی، غلامرضا امامی، شاپور جورکش. تهران: چشمه.
وبستر، راجر. (1382) پیش درآمدی بر مطالعه نظریه ادبی، ترجمه الهه دهنوی. تهران: روزنگار.
ونه‌گات، کورت. (1386) مرد بی‌وطن، ترجمة حسین شهرابی. تهران: کاروان. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 554 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 343 |
||