آمار
| تعداد نشریات | 23 |
| تعداد شماره‌ها | 393 |
| تعداد مقالات | 3,094 |
| تعداد مشاهده مقاله | 2,832,274 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 1,984,379 |
تحلیل [me] به‌مثابۀ یک عنصر وجهی در لکی | ||
| مطالعات زبان‌ها و گویش‌های غرب ایران | ||
| مقاله 3، دوره 13، شماره 2، تیر 1404، صفحه 35-52 اصل مقاله (1.23 M) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22126/jlw.2024.10472.1758 | ||
| نویسندگان | ||
| شیدا دارایی1؛ شجاع تفکری رضائی* 2؛ یونس عزیزیان3 | ||
| 1دانشجوی کارشناسی‌ارشد، گروه زبان انگلیسی و زبان‌شناسی، دانشکده ادبیات و علوم‌انسانی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران | ||
| 2دانشیار، گروه زبان انگلیسی و زبان‌شناسی، دانشکده ادبیات و علوم‌انسانی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران. | ||
| 3استادیار، گروه زبان و ادبیات انگلیسی، دانشکده ادبیات و علوم‌انسانی، دانشگاه چمران اهواز، اهواز، ایران. | ||
| چکیده | ||
| وجهیت یا وجه‌نمایی یکی از ابزارهای زبانی برای انتقال مفاهیمی همچون الزام، اجبار، احتمال، تعهد و فرض در زبان است. ازآنجاکه توصیف کامل رویدادها یا وضعیت‌ها صرفاً با استفاده از فعل یا گروه اسمی امکان‌پذیر نیست، وجه‌نمایی راهکاری مطلوب در همه زبان‌های بشری برای انتقال دقیق این مفاهیم است. شناخت انواع وجه روزنه‌ای به‌سوی کشفِ بیشتر توانمندی‌های زبان بشر است. پژوهش پیشِ‌رو نخستین مطالعۀ نظریه‌بنیاد دربارۀ وجهیت در لکی است که در آن ابعاد وجهی عنصر [m@] در چارچوب آرای پالمر (2001) بررسی می‌شود. این واژه علاوه‌بر معنای واژگانی خواستن ماهیتی وجهی دارد؛ بنابراین، می‌توان آن را فعل کمکی وجهی قلمداد کرد. بررسی معنایی این عنصر وجهی بیانگر آن بود که فعل کمکی مذکور وجهیت‌های تکلیفی و پویا را در این زبان بازنمایی می‌کند. ازآنجاکه لکی جزو زبان‌هایی است که فعل کمکی مشخصی برای زمان آینده ندارد، واژۀ [m@] علاوه‌بر نقش معنایی وجهی، در برخی بافت‌ها، بازنمایی دستوری زمان آینده را بر عهده دارد. همچنین در این پژوهش مشخص شد که معناهای مختلف این عنصر به حضور آن در جایگاه‌های نحوی مختلف مربوط می‌شود. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| لکی؛ فعل کمکی وجهی؛ وجهیت تکلیفی؛ وجهیت پویا؛ وجه | ||
| مراجع | ||
|
ایوتوندی، علی (1399). دستور زبان لکی. قم: عصر جوان.
دبیرمقدم، محمد (1392). رده‌شناسی زبان‌های ایرانی. جلد دوم. تهران: سمت.
رحیمیان، جلال (1378). وجه فعل در فارسی امروز. مجلة علوم اجتماعی و انسانی دانشگاه شیراز، (28)، 41-52.
رحیمیان، جلال (1390). جنبه‌ها‌ی صوری و معنایی عناصر وجهی در جمله‌های فارسی. زبان و زبان‌شناسی، 7(13), 33-50.
رحیمیان، جلال؛ عموزاده، محمد (1392). افعال وجهی در زبان فارسی و بیان وجهیت. پژوهش‌های زبانی، 4(1)، 21-40.
رضایی، والی؛ بهرامی، فاطمه (۱۳۹۴). مبانی رده‌شناسی زبان. تهران: دانشگاه شهید بهشتی.
عبداللهی‌پور، منصوره (1395). بررسی وجه و نمود فعل در زبان کردی کلهری در چارچوب برنامة کمینه‌گرایی. پایان‌نامة کارشناسی‌ارشد زبان‌شناسی، دانشگاه رازی.
عموزاده، محمد؛ رضایی، حدائق (1391). بررسی مفاهیم وجهی زمان دستوری در زبان فارسی. پژوهش‌های زبانی، 3(1)، 53-76.
غلامعلی‌زاده، خسرو (1386). ساخت زبان فارسی. تهران: احیا کتاب.
لبافان‌خوش، زهرا؛ درزی، علی (1393). نگاهی به جایگاه نحوی «باید» و «شاید». پژوهش‌های زبانی، 5(2)، 97-112.
مرادی، روناک (1392). فعل‌های کمکی وجهی در کردی سورانی. مطالعات زبان‌ها و گویش‌های غرب ایران، 1(2)، 117-134.
میرزابیگی، مسعود؛ گوهری، حبیب؛ خوشبخت، طیبه؛ عزیزی‌فر، اکبر (1398). زمان-وجه-نمود در گویش کردی خزلی. مطالعات زبان‌ها و گویش‌های غرب ایران، 9(2)، 103-121.
میرزایی، آزاده (1400). رابطۀ قطبیت و وجهیت بندی در زبان فارسی. مطالعات زبان‌ها و گویش‌های غرب ایران، 9(1)، 113-135.
نغزگوی کهن، مهرداد؛ نقشبندی، زانیار (1395). بررسی افعال وجهی در هورامی. جستارهای زبانی، 7(3)، 223-243.
همایون‌فر، مژگان (۱۳۹۲). وجه و تأثیر آن بر نظام فعل در زبان فارسی. پایان‌نامة دکتری تخصصی زبان‌شناسی، دانشگاه علامه طباطبایی. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 155 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 197 |
||