آمار
| تعداد نشریات | 23 |
| تعداد شماره‌ها | 368 |
| تعداد مقالات | 2,890 |
| تعداد مشاهده مقاله | 2,566,171 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 1,821,835 |
بررسی مؤلفه‌های رئالیسم در داستان«تش‌خند»حسن بنی‌عامری | ||
| پژوهش نامه ادبیات داستانی | ||
| مقاله 7، دوره 13، ویژه نامه پاییز - شماره پیاپی 49، مهر 1403، صفحه 173-200 اصل مقاله (510.44 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22126/rp.2023.7362.1501 | ||
| نویسندگان | ||
| فاطمه سلیمان پور1؛ حسین قربان پور آرانی* 2 | ||
| 1دانشجوی دکتری، زبان و ادبیات فارسی، دانشکدۀ ادبیات و زبان‌های خارجی، دانشگاه کاشان، کاشان، ایران. | ||
| 2دانشیار، گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشکدۀ ادبیات و زبان‌های خارجی، دانشگاه کاشان، کاشان، ایران | ||
| چکیده | ||
| رئالیسم در داستان، بر‌اساس عینیت و توصیف حوادث واقعی، شکل می‌گیرد و لازمۀ آن، ذکر جزئیات و مشاهدۀ بی‌طرفانۀ وقایع است. داستان‌های جنگ، از نمونه‌های قابل‌توجّه داستان‌های واقع‌گرایانه است. داستان تش‌خند حسن بنی‌عامری از نمونه‌های موفقی است که به شیوۀ تکگویی درونی، نگارش یافته، نویسنده برای به‌دست‌آوردن تصویری از واقعیت، از نثر در حکم ابزاری کارآمد بهره برده و داستان را با زبانی عاری از پیچیدگی و صناعات ادبی روایت کرده، ماجراها، شخصیت‌ها و عناصر داستان بنی‌عامری با اصول مکتب رئالیسم تطابق دارد و تجارب و مشاهدات عینی نویسنده در ایجاد «واقعیت‌نمایی» دخیل بوده‌است. جستار حاضر با هدف پاسخگویی به این پرسش که این داستان چه اندازه توانسته واقعیت‌های جنگ و حالات روانی شخصیت‌ها را به شکلی پویا و زنده، نمایش دهد، به بررسی داستان پرداخته و ویژگی‌های رئالیستی بارز آن را که شامل انعکاس مضامین جنگ و توصیف جزئیات و حالات واقعی شخصیت‌هاست، تبیین کرده‌است. نتیجۀ تحقیق نشان می‌دهد که داستان تش‌خند با دارابودن ویژگی‌هایی همچون شخصیت‌پردازی، توصیف جزئیات و صحنه‌پردازی رئالیستی، توجه به زمان و مکان، کاربرد زبان عامیانه و درون‌مایۀ رئالیستی، در زمرۀ داستان‌های واقع‌گرا قرار می‌گیرد. بنابراین، این داستان می‌تواند به عنوان نمونه‌ای برجسته از سبک رئالیسم در آثار جنگ معرفی شود. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| ادبیات داستانی؛ ادبیات جنگ؛ رئالیسم؛ تش‌خند؛ حسن بنی‌عامری | ||
| مراجع | ||
|
اویسی کهخا، عبدالعلی؛ عارفی، اکرم. (1402) «بررسی ویژگی‌های رئالیستی و ناتورالیستی در آثار خالد حسینی با تکیه بر دو رمان بادبادک باز و هزار خورشید تابان». پژوهشنامۀ ادبیات داستانی، 12(2)، 31-54. https://rp.razi.ac.ir/article_2329.html
ایزانلو، امید؛ عبدالهی، حسن. (1392) «واقع‌گرایی در داستان‌های مدیر مدرسه آل‌احمد و زقاق المدق نجیب محفوظ». مجلۀ زبان و ادبیات عربی، شماره9، 23-43. 10.22067/jall.v5i9.37327
بنی‌عامری، حسن. (1380) لالایی لیلی، چ1. تهران: ققنوس.
بی‌نیاز، فتح‌الله. (1378) درآمدی بر داستاننویسی و روایت‌شناسی، چ1. تهران: افراز.
پاینده، حسین. (1382) گفتمان نقد (مقالاتی در نقد ادبی)، چ1. تهران: روزنگار.
پاینده، حسین. (1389) داستان کوتاه در ایران. تهران: نیلوفر.
تایسن، لوئیس. (1387) نظریه‌های نقد ادبی معاصر. ترجمۀ مازیار حسین‌زاده و فاطمه حسینی، چ1. تهران: نگاه امروز.
تسلیمی، علی. (1388) نقد ادبی (نظریه‌های ادبی و کاربرد آنها در ادبیات فارسی). تهران: کتاب آمه.
تولان، مایکل‌جی. (1393) روایت‌شناسی درآمدی زبانشناختی- انتقادی. ترجمۀ فاطمه علوی و فاطمه نعمتی، چ2. تهران: سمت.
ثروت، منصور. (1385) آشنایی با مکتب‌های ادبی، چ1. تهران: علم.
حرّی، ابوالفضل. (1384) «نظریۀ شخصیت: واقع‌گرایی در مقابل نشانه‌شناسی». نشریۀ فرهنگ و هنر، شماره12، 161-199.
حرّی، ابوالفضل. (1392) جستارهایی در باب نظریۀ روایت و روایت‌شناسی، چ1. تهران: خانۀ کتاب.
خاتمی، احمد؛ تقوی، علی. (1385) «مبانی و ساختار رئالیسم در ادبیات داستانی». پژوهش زبان و ادبیات فارسی، شماره6، 99-111.
خلیل‌الهی، شهلا؛ جلالی طحان، زهرا؛ برج‌ساز، غفار. (1394) «نشانۀ معناشناسی نظام‌های گفتمانی داستان تش‌خند». مقالات برگزیدۀ هشتمین همایش ملی پژوهش‌های زبان و ادبیات فارسی، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، 125-144.
داد، سیما. (1375) فرهنگ اصطلاحات ادبی، چ2. تهران: مروارید.
ریمون کنان، شلومیت. (1381) «مؤلفۀ زمان در روایت». ترجمۀ ابوالفضل حرّی. نشریۀ فرهنگ و هنر، شماره 53، 8-27.
سعیدی، مهدی. (1395) ادبیات داستانی جنگ در ایران، چ1. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات اجتماعی جهاد دانشگاهی.
سید حسینی، رضا. (1365) مکتب‌های ادبی، چ2. تهران: زمان.
شکری، فدوی. (1386) واقع‌گرایی در ادبیات داستانی معاصر ایران، چ1. تهران: نگاه.
شمیسا، سیروس. (1385) نقد ادبی، چ1(ویرایش دوم). تهران: میترا.
صادقی محسنآباد، هاشم. (1393) «تأملی در اصول و بنیادهای نظری رئالیسم در ادبیات». فصلنامۀ تخصصی نقد ادبی، سال7، شماره 25، 41-70.
فاطمی، سعید. (1343) «رئالیسم: شخصیت‌سازی رئالیستی در رمان و داستان کوتاه». نشریۀ زبان و ادبیات، شماره 8.، 50-56.
فتوحی رود معجنی، محمود؛ صادقی، هاشم. (1392) «شکل‌گیری رئالیسم در داستاننویسی ایرانی». جستارهای ادبی مجلۀ علمی-پژوهشی، شماره182، 1-26.
فروید، زیگموند. (1382) کاربرد تداعی آزاد در روانکاوی و کلاسیک. ترجمۀ سعید شجاع شفتی. تهران: ققنوس.
لوکاچ، گئورگ. (1384) پژوهشی در رئالیسم اروپایی. ترجمۀ اکبر افسری، چ2. تهران: علمی و فرهنگی.
لیواین، جورج. (1383) «تخیل رئالیستی». ترجمۀ شهناز صالحی. نشریۀ فرهنگ و هنر، شماره 79، 71-74.
محمدی آسیا بادی، علی. (1388) «زمان در شعر حافظ». پژوهش‌های زبان و ادبیات فارسی. اصفهان. سال45. شماره 3، 103-123.
محمودی، معصومه. (1398) «نظریۀ قصۀ عشق استرنبرگ در دو داستان رئالیستی چشم‌هایش و شوهر آهو خانم». پژوهشنامۀ مکتب‌های ادبی، سال 3. شماره 7، 63-81.
میترا. (1345) رئالیسم و ضد رئالیسم در ادبیات، چ3. تهران: نیل.
میرصادقی، جمال. (1376) ادبیات داستانی، ج3. تهران: انتشارات علمی.
نوری، نظام الدین. (1385) مکتب‌ها، سبک‌ها و جنبش‌های ادبی و هنری جهان تا پایان قرن بیستم، چ3. تهران: زهره.
یاوری، حورا. (1384) زندگی در آینه، چ1. تهران: نیلوفر. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 94 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 99 |
||