آمار
| تعداد نشریات | 20 |
| تعداد شماره‌ها | 408 |
| تعداد مقالات | 3,249 |
| تعداد مشاهده مقاله | 3,066,358 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 2,127,354 |
الگوهای اقتصاد سیاسی چین در غرب آسیا؛ مطالعه موردی عربستان سعودی (2023-1991) | ||
| مطالعات اقتصاد سیاسی بین الملل | ||
| مقاله 2، دوره 8، شماره 1، شهریور 1404، صفحه 27-48 اصل مقاله (1.67 M) | ||
| نوع مقاله: پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22126/ipes.2025.10994.1682 | ||
| نویسندگان | ||
| اشکان گل افشان* 1؛ مجید عباسی اشلقی2 | ||
| 1دانشجوی دکتری علوم سیاسی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران | ||
| 2دانشیارگروه روابط بین الملل دانشگاه حقوق و علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبایی | ||
| چکیده | ||
| سیاستهای اقتصادی جمهوری خلق چین، تحت تأثیر تغییرات ساختاری عمیق در اقتصادی سیاسی بین‌الملل و گسترش سریع نظام سرمایهداری شاهد تغییرات مهمی در جهت همراهی بیشتر با نظام بین‌الملل بوده است. در این راستا مازاد سرمایه و ضرورت صدور آن، تراکم تولیدهای صنعتی، نیاز دسترسی به بازار مصرف و منابع انرژی در اقتصاد چین باعث تغییر دستور کار اقتصادی دولت در ایجاد رویکرد توسعه و تثبیت قدرت در ساختارهای اقتصاد سیاسی بین‌الملل شده است. پژوهش حاضر می‌کوشد به این پرسش اساسی بپردازد که اهداف و سیاستهای اقتصادی چین نسبت به منطقه خاورمیانه به‌ویژه عربستان سعودی پس از پایان جنگ سرد و تغییرات گسترده در ساختار اقتصاد سیاسی بین‌الملل دچار چه تحولاتی شده و از چه الگو یا اصول و مبانی پیروی کرده است؟ در پاسخ به این پرسش مهم این فرضیه مطرح می‌شود که سیاست اقتصادی چین برخلاف رویکرد سایر بازیگران فرامنطقه‌ای در خاورمیانه که به‌صورت معمول از الگوی اتحاد و ائتلاف پیروی می‌کند، بر اساس الگوی استراتژی مشارکتی طراحی شده است. نوشتار پیش رو با روش کیفی، تکیه بر رهیافت اقتصاد سیاسی و استفاده از منابع اولیه و ثانویه مشتمل بر اسناد، گزارش‌ها، سخنرانی‌ها، مقالات و سایت‌های اینترنتی معتبر، به تبیین موضوع می‌پردازد. یافته‌های پژوهش مؤید این واقعیت است که الگوی استراتژی مشارکتی، مزیت انعطاف‌پذیری را بر اساس نفع متقابل برای پوشش طیف گسترده‌ای از موضوعات فراهم ساخته است و در چارچوب آن، مسائل تنشزا از متن به حاشیه کشیده شده و سرمایه‌گذاری در قالب روابط مبتنی بر امنیت اقتصادی بین چین و کشورهای منطقه به‌سرعت گسترش یافته که نتیجه آن قراردادها و مشارکت‌های چین در خاورمیانه به‌ویژه عربستان سعودی از قبیل مشارکت جامع استراتژیک، ابتکار کمربند جاده، الگوی همکاری 3+2+1 و... است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| جمهوری خلق چین؛ خاورمیانه؛ عربستان سعودی؛ سیاست اقتصادی؛ مشارکت استراتژیک | ||
| مراجع | ||
|
کاشیان، عبدالمحمد (1400). چین و نقش آن در افول قدرت اقتصادی آمریکا. مطالعات راهبردی آمریکا، 3 (1)، 67-84.
مشیرزاده، حمیرا (1394). تحول در نظریههای روابط بین‌الملل. چاپ دهم، تهران، سمت.
References
Ahmed, A. (2020). China’s economic relations with Saudi Arabia. Department of Geography, Sikkim University, 1(2), July 2020.
Al-Tamimi, N. (2012). China–Saudi Arabia relations: Economic partnership or strategic alliance? HH Sheikh Nasser al-Mohammad al-Sabah Publication Series, 2, June 2012.
Balaam, N. D., & Dillman, B. (2014). Introduction to international political economy (6th ed.). Library of Congress Cataloging-in-Publication Data.
Chen, D. (2021). China’s BRI and Saudi Vision 2030: A review to partnership for sustainability. Discussion Papers. King Abdullah Petroleum Studies and Research Center (KAPSARC). https://www.kapsarc.org
Chen, J. (2021, May 20). Middle East and North Africa.
Chen, J., Shu, M., & Wen, S. (2018). Aligning China’s Belt and Road Initiative with Saudi Arabia’s 2030 Vision: Opportunities and challenges. China Quarterly of International Strategic Studies, 4(3), 363–379.
Douglas, J. K., et al. (2007). Rising in the Gulf: How China’s energy demands are transforming the Middle East. The Fletcher School Journal.
Fulton, J. (2019). China’s challenge to US dominance in the Middle East. In C. Lons (Ed.), China’s great game in the Middle East (pp. 10–17). The European Council on Foreign Relations (ECFR).
Fulton, J. (2019). China’s relations with the Gulf monarchies. London: Routledge.
Fulton, J. (2020). China–Saudi Arabia relations through the ‘3+2+1’ cooperation pattern. Asian Journal of Middle Eastern and Islamic Studies, 14(4), 1–12.
Fulton, J. (2020). Situating Saudi Arabia in China’s Belt and Road Initiative. Asian Politics & Policy.
Guzansky, Y. (2015). The foreign-policy tools of small powers: Strategic hedging in the Persian Gulf. Middle East Policy, 22(1), 112–122.
Huwaidin, A. (2023). China’s relations with Arabia and the Gulf 1949–1999. (Original work published 2011). Routledge.
International Energy Agency. (2013, April 11). The oil market. http://www.eia.gov/countries/ and http://omrpublic.iea.org/
Jin, L. (2010, April 19). China’s Middle East policy is not determined by oil. http://www.china.org.cn/opinion/2010-04/19/content_19853288
Kashian, A. M. (2021). China and its role in the decline of American economic power. American Strategic Studies, 3(1), 67–84 (In Persian).
Moshirzadeh, H. (2014). Evolution in theories of international relations (10th ed.). Tehran: Samt (In Persian).
Niblock, T. (2020). China and the Middle East: A global strategy where the Middle East has a significant but limited place. Asian Journal of Middle Eastern and Islamic Studies.
Saudi Arabia and China sign landmark agreements. (n.d.). Gulf News. http://gulfnews.com/business/general/saudi-arabia-and-china-sign-landmark-agreements-.51153
Strategic relations with China. (2009, February 10). Al Jazirah, issue 13284. http://search.aljazirah.com.sa/2009/20090210/ria1.htm
Struver, G. (2017). China’s partnership diplomacy: International alignment based on interests of ideology. The Chinese Journal of International Politics, 10(1), 31–65.
U.S. Energy Information Administration. (2013, April). Annual energy outlook 2013. http://www.eia.gov/countries/
Xuetong, Y. (2015). From keeping a low profile to striving for achievement. The Chinese Journal of International Politics, 7(2), 153–184.
Yang, J. (2023). Research on the strategic position of the ’Belt and Road Initiative’ in China’s new economic landscape. Frontiers in Business, Economics and Management, 9(1), 159–163. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 257 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 62 |
||