آمار
| تعداد نشریات | 23 |
| تعداد شماره‌ها | 383 |
| تعداد مقالات | 3,036 |
| تعداد مشاهده مقاله | 2,760,822 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 1,950,060 |
واسوخت در مثنوی سی نامۀ امیر حسینی هروی | ||
| پژوهشنامه متون ادبی دورۀ عراقی | ||
| مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 09 اردیبهشت 1404 | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22126/ltip.2025.11715.1336 | ||
| نویسنده | ||
| زهرا جمشیدی* | ||
| دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه حکیم سبزواری | ||
| چکیده | ||
| قرن‌های هفتم و هشتم هجری و سبک عراقی به حضور شاعران نامدار معروف است. یکی از این شاعران، امیر حسینی هروی، صاحب چند منظومۀ عرفانی است. سی نامه یکی از منظومه‌های مهم عرفانی امیر حسینی هروی به‌شمار میرود که شامل نامه‌های ارسالی میان عاشق و معشوق است. نامۀ دوازدهم این مثنوی در اعراض عاشق از معشوق است که در اصل نامه‌ای واسوختی محسوب میشود. با این‌که واسوخت به معنای مصطح از قرن نهم به بعد در ادبیات فارسی به‌وجود آمده است، اما در شعر برخی از شاعران دوره‌های قبل نیز نشانه‌هایی از این موضوع دیده میشود. نگارنده در پژوهش حاضر به روش توصیفی‌ـ‌تحلیلی به بررسی و تحلیل مایه‌های واسوختی در نامۀ مذکور منظومۀ سی نامۀ هروی پرداخته است. برایند تحقیق نشان میدهد که نامۀ دوازدهم مثنوی سی نامۀ امیر حسینی هروی در اصل واسوختی خطاب به معشوق است. اعراض و روی‌گردانی از معشوق، بیان بی‌وفایی معشوق، تهدید به جدایی و ترک معشوق، ذکر ظلم و جفای محبوب و درنهایت پناه بردن به ساقی به جای معشوق و ترجیح مستی و بی‌خبری مهم‌ترین عناصر واسوختی نامۀ مذکور است. دلیل وجود چنین مایه‌ای در شعر امیر حسینی هروی را می‌توان سنت نامه‌پردازی و نامه‌نگاری که به‌صورت ده نامه‌نویسی و سی نامه‌نویسی در ادبیات نمود یافته است، دانست. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| ادبیات عرفانی؛ سبک عراقی؛ واسوخت؛ مثنوی سی نامه؛ امیر حسینی هروی | ||
| مراجع | ||
|
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 14 |
||