آمار
| تعداد نشریات | 23 |
| تعداد شماره‌ها | 399 |
| تعداد مقالات | 3,161 |
| تعداد مشاهده مقاله | 2,923,145 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 2,028,736 |
واکاوی دلالت رنگ سبز در شعر أمل دنقل و قیصر امینپور با تکیه بر رمزگان زیباییشناختی پییرگیرو | ||
| کاوش نامه ادبیات تطبیقی | ||
| مقاله 7، دوره 15، شماره 2 - شماره پیاپی 58، تیر 1404، صفحه 155-179 اصل مقاله (663.4 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22126/jccl.2025.11865.2682 | ||
| نویسندگان | ||
| علی اکبر نورسیده* 1؛ علی باقری2؛ محمد فاطمی3 | ||
| 1دانشیار، گروه زبان وادبیات عربی، دانشکده ادبیات فارسی و زبان‌های خارجی، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران | ||
| 2دکتری زبان وادبیات عربی، دانشکده ادبیات فارسی و زبان‌های خارجی، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران. | ||
| 3کارشناس ارشد زبان وادبیات فارسی، دانشکده ادبیات فارسی و زبان های خارجی، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران | ||
| چکیده | ||
| نشانهشناسی پییرگیرو به عنوان یک نظریه گفتمان محور، نشانههای زبانی را در متن بر اساس رمزگانی که بدان‌ها تعلق میگیرد مورد واکاوی قرار میدهد. رمزگان زیباییشناختی در الگوی گیرو بر اساس نشانههای القائی در شعر که با خیال و عواطف انگیخته شده سرو کار دارد لذا به نشانههای چند معنایی و مبهم، که ذهن و روان انسان با آن مواجه است، چهارچوب مشخصی میدهد که در این حالت تحلیلگر با نشانههایی روبه رو است که به شکل نظامی در آمدهاند. رنگ سبز از جمله نشانههایی القائی و انگیخته شعری در شعر قیصرامین پور و أمل دنقل دو شاعر نامی عربی فارسی است که با خلق فضای تخیّل آمیز و ایجاد تقابلهای دوگانه سبب زیبایی و تضمن معنایی وبعضا چند معنایی میشود. از این رو مقاله حاضر می‌کوشد تا با تکیه بر روش توصیفی- تحلیلی دلالت رنگ سبز را در شعر أمل دنقل و قیصر امین پور به عنوان یک نشانه زبانی چند لایه در سایه رمزگان زیبایی شتاسی پییر گیرو تحلیل کند. نتایج پژوهش نشان میدهد که رنگ واژه سبز در آراء دو شاعر از اهمیت ویژهای برخودار است و در مواردی از این رنگ به عنوان نماد عواطف و احساسات قلبی و همینطور عنصر معنوی و قدسی یاد میکنند. با توجه به معنای اصلی رنگ سبز به عنوان نماد طبیعت، هر دو شاعر در مقام مقایسه بین روستا و شهر، ضمن برتری دادن روستا بر شهر، آرامش و آسایش را از جمله نشانگان رنگواژه سبز قلمداد میکنند.علاوه بر این رنگواژه سبز درآثار مورد مطالعه نماد زندگی، امید، باروری، تازگی و زندهدلی است که هر کدام برای بیان مقاصد و افکار منحصر به فردی در قالب «خیزش و زایش»ارائه گردیده است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| ادبیات تطبیقی؛ رنگ سبز؛ أمل دنقل؛ قیصر امین پور؛ رمزگان زیباییشناختی؛ پییر گیرو | ||
| مراجع | ||
|
قرآن کریم
احمد مختار، عمر (1997). اللغة واللون، القاهرة: عالم الکتب.
احمدی، بابک (1371). ساختار و تأویل متن، چاپ اول، کرج: پایا.
استوار، مسیب (1391). رنگ، بی جا: بینا.
اشباخ، آخیم؛ ترابانت، یروگن (1400). متفکران بزرگ نشانهشناسی، مترجم: مجتبی پردل، چاپ اول، مشهد: ترانه.
افشار، ایرج (1346). خوابگزرای، تهران: بنیاد فرهنگ ایران.
اکو، امبرتو (1401). نشانهشناسی وفلسفه زبان، ترجمه عبدالکریم أصولی طالش، چاپ اول، تهران: نگاه.
امینپور، قیصر ( 1386). آینههای ناگهان، چاپ دوازدهم، تهران: افق
امینپور، قیصر (1375). به قول پرستو، چاپ اول، تهران: افق.
امینپور، قیصر (1402). بی بال پریدن، چاپ بیست و ششم، تهران: افق.
بهار، مهرداد (1384). پژوهشی در اساطیر ایران، چاپ پنجم، تهران: آگاه.
پناهی، مهین (1385). «روانشناسی رنگ در مجموعه اشعار نیما (بر اساس روانشناسی رنگ ماکس لوشر)»، پژوهش‌های ادبی، ش: 12-13، 82-49.
پور حسینی، مزده (1388). معنای رنگ، چاپ اول، تهران: هنر آبی.
الدخیل، محمد ماجد (2016). «اللون فی الأعمال الکاملة للشاعر أمل دنقل»، مجلة المشکاة للعلوم الإنسانیة والاجتماعیة، مجلد 3، العدد 1، 127-99.
دنقل، أمل (1987). الأعمال الکاملة «دیوان مقتل القمر»، الطبعة الثانیة، مصر: مکتبة مدبولی.
دی، جاناتان، تایلو، للی (1387). روانشناسی رنگ، ترجمه: مهدی گنجی، چاپ اول، تهران: ساوالان.
رحمانی، عاطفه و همکاران (1402). «تحلیل اشعار عزالدین میهوبی و احمد شاملو بر پایه سطوح معنایی کارکردی پییر گیرو»، کاوشنامه ادبیات تطبیقی، دوره چ14، شماره 1، 43- 67. 10.22126/jccl.2023.9314.2513
زمردی، حمیرا (1387). نمادها و رمزهای گیاهی در شعر فارسی، تهران: زوار.
زورقی، ناصر (1385). روشهای قدیمی سوادآموزی، فرهنگ آموزش، سال دوم، 26 - 22.
سجودی، فرزان (1383)، نشانه شناسی کاربردی، چاپ دوّم، تهران: قصه.
سهلگی، محمد ابن علی (1384). دفتر روشنایی، ترجمه محمدرضا شفیعی کدکنی، چاپ اول، تهران: سخن.
شاملو، احمد (1392). مجموعه آثار، تهران: نگاه.
شفیعی کدکنی، محمدرضا (1389). صور خیال در شعر فارسی، تهران: نشر آگاه.
شکیب، مصطفی (2003م). علم نفس الألوان: التأثیرات النفسیة للألوان، لا.مکان: دار النشر الإکترونی.
شمیسا، سیروس (1372). نگاهی تازه به بدیع، تهران: فردوس.
شمیسا، سیروس (1386). فرهنگ اشارات ادبیات فارسی(اساطیر، سنن، آداب، اعتقادات، علوم و ...)، تهران: میترا.
گیرو، پییر (1399). نشانه شناسی، ترجمه محمد نبوی، تهران: آگاه.
لالو، شارل(1989). مبادئ علم الجمال، ترجمه: مصطفی ماهر، الطبعة الأولی، قاهرة: دار إحیاء الکتب العربیة.
محسنی، علی اکبر و همکاران(1397). «خوانش رمزگانهای اجتماعی در دو قطعه «سگها و گرگها» و «الطیور» با رویکرد نشانهشناسی»، کاوشنامه ادبیات تطبیقی، دوره هشتم، شماره 3، 155- 180.
المیانجی الهمدانی، عبدالله بن محمد (1373). تمهیدات، مقدمه و تصحیح عفیف عسیران، تهران: منوچهری.
نجمالدین رازی، عبدالله بن محمد (1383). مرصاد العباد، تصحیح محمد امینریاحی، چاپ اول، تهران: علمی و فرهنگی.
هربرت، اسپیگلبرگ (1391). جنبش پدیدار شناختی، ترجمه مسعود علیا، تهران: مینوی خرد. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 45 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 30 |
||