آمار
| تعداد نشریات | 20 |
| تعداد شماره‌ها | 406 |
| تعداد مقالات | 3,207 |
| تعداد مشاهده مقاله | 2,994,828 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 2,070,779 |
همگونی واکه‌ای در زبان فارسی بدون استثنا: پاسخ به جم | ||
| مطالعات زبان‌ها و گویش‌های غرب ایران | ||
| مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 09 مهر 1404 | ||
| نوع مقاله: نقد کتاب | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22126/jlw.2025.11065.1791 | ||
| نویسنده | ||
| علی پیرحیاتی* | ||
| دانش‌آموخته دکتری زبانشناسی | ||
| چکیده | ||
| جم (2020) تلاش می کند تا بر اساس نظریه بهینگی، تحلیلی از همگجونی واکه‌ای در زبان فارسی ارائه دهد. او برخی از موارد عدم وقوع همگونی واکه‌ای را «استثنایی» می‌نامد و آنها را بر اساس نظریه محدودیت واژگانی خاص تحلیل می‌کند. در نقد حاضر، نشان می‌دهم روایت جم از همگونی واکه‌ای را می‌توان برای پوشش همه موارد بدون توسل به استثنا بهبود بخشید. همچنین نشان می‌دهم که در بسیاری از موارد، تحلیل‌های جم بر مبنای نظریه بهینگی مبتنی بر سوءبرداشت از این نظریه و خلط سازوکارهای آن با فرایندها و سازوکارهای واج‌شناسی خطی است. به این ترتیب پدیده‌هایی که جم تحت عنوان زمینه‌چینی و زمینه‌برچینی و با اشاره به قواعد واج‌شناسی خطی توصیف کرده است، باید در نظریه بهینگی به گونه ای دیگر تحلیل شود و ارتباط مستقیم بین ترتیب محدودیت‌ها در نظریه بهینگی و ترتیب قواعد در نظریه واج‌شناسی خطی نوعی سوءتفاهم است که در تحلیل جم مشاهده می‌شود. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| همگونی واکه‌ای؛ استثنا؛ واج‌شناسی فارسی؛ رتبه‌بندی محدودیت؛ نظریه بهینگی | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 2 |
||