خوشه دوهمخوانی آغازین در گویش سیستانی از دیدگاه واج‌شناسی خودواحد

آهنگر، عباسعلی (1382). توصیف دستگاه واجی گویش سیستانی. گویش­شناسی، جلد اول، شمارة اول، 4-32.

اویسی، محسن (1374). بررسی و توصیف گویش سیستان در منطقۀ پشت آب زابل. پایان‌نامة کارشناسی ارشد، دانشگاه فردوسی مشهد.

اویسی­پور، عباس (1382). بررسی ساختار سیاسی اجتماعی سیستان در دورة قاجاریه. پایان‌نامة کارشناسی ارشد، دانشگاه سیستان و بلوچستان.

پرمون، یدالله (1380). نظام آوایی فارسی محاورة معیار امروز: رویکردی زایشی، وزنی (عروضی) و واژگانی. رسالۀ دکتری زبان‌شناسی، دانشگاه تربیت مدرس.

--------- (1382). برهم‌کنش سه فرایند واجی در نظام آوایی فارسی رایج در شهر کرمان: رویکردی خطی و غیرخطی. نامة پژوهشگاه میراث فرهنگی، ش 1، زمستان 1381، 47-64.

--------- (1388). واکه­کاهی در گویش کرمانی.نامة پژوهشگاه میراث فرهنگی، ش 1، زمستان 87، 54-58.

تیت، جورج پاسمن (جی پی) (1362). سیستان. مترجم: غلامعلی رئیس­الذاکرین. زاهدان. ادارة کل ارشاد اسلامی استان سیستان و بلوچستان.

ثمره، یدالله (1378). آواشناسی زبان فارسی: آواها و ساخت هجا. تهران: مرکز نشر دانشگاهی.

حق­شناس، علی محمد (1356). آواشناسی (فونتیک). تهران: آگاه.

دلارامی‌فر، منصوره (1390). فرایند واکه‌کاهی در گویش سیستانی و تعامل آن با الگوی تخصیص تکیه - رویکرد قاعده­بنیاد. پایان‌نامة کارشناسی ارشد زبان­شناسی، دانشگاه آزاد تهران واحد علوم و تحقیقات.

دوستی، محمد (1380). بررسی توصیفی ساخت واژه، تصریف و اشتقاق واجی در گویش سیستانی ادیمی. پایان­نامة کارشناسی ارشد زبان­شناسی، دانشگاه شیراز.

عمرانی، محمد رضا (1375). توصیف واجی گویش سیستان (بخش مرکزی شهر زابل). تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.

کرد زعفرانلو کامبوزیا، عالیه (1379). واج‌شناسی خودواحد و کاربرد آن در فرایندهای واجی زبان فارسی. رسالة دکتری، دانشگاه تهران.

------------------- (1385). واج­شناسی - رویکرد قاعده­بنیاد. تهران: سمت.

مصاحب، غلامحسین (1345). دایره­المعارف فارسی. جلد مصور. تهران. فرانکلین.

Ahangar, A. A. (2010). A Study of the Verb System in the Sistani Dialect of Persian. Orientalia Suecana, 59, 5-44.

Chomsky, N. & M. Halle (1968). The Sound Pattern of English. New York: Harper & Row.

Clements, G. N. & S. J. Keyser (1983) .CV Phonology: A Generative Theory of the Syllable. MIT Press: Cambridge, Mass.

Durand, J. (1990). Generative and Non-Linear Phonology. London: Longman Group UK Limited.

Goldsmith, J. (1976). Autosegmental Phonology. MIT PhD Dissertation. New York: Garland.

--------------- (1996). Autosegmental and Metrical Phonology. Cambridge MA and Oxford UK: Blackwell Publishers.

Kenstowicz, M. (1994). Phonology in Generative Grammar. Cambridge MA and Oxford UK: Blackwell Publishers.

Kent, R. G. (1953). Old Persian. New Haven, Connecticut: American Oriental Society.

Mashhady, H. & M. Delarami (2013). Syllabic Structure of Sistani Dialect. Journal of Language Teaching and Research, 4 (6), 1303-1310.

McCarthy, J. (1988). Feature Geometry and Dependency: A Review. Phonetica, 43, 84-108.

McLachlan, K. S., R. M. Savory, C. S. Coon, J. T. P. De Bruijn, Et al. (2003). Iran. In: P. J. Bearman, Th. Bianquis, C. E. Bosworth, E. van Donzel, & W. P. Heinrichs (Eds.), The Encyclipedia of Islam, second edition. Brill. Retrived from: <http://dx.doi.org/10.1163/1573-3912_islam_COM_0377>

Okati, F., A. A. Ahangar & C. Jahani (2009). The Status of [h] and [ʔ] in Sistani Dialect of Miyankangi. Iranian Journal of Applied Language Studies, 1 (1), 35-37.

Postal, P. M. (1968). Aspects of Phonological Theory. New York: Harper & Row.

Roca, I. & W. Johnson (1999). A Course in Phonology. Cambridge MA and Oxford UK: Blackwell Publishers.

Winndfuhr, G. (1988). New Iranian Language. In: R. Schmidt (Ed.). Compendium Linguarum Iranicarum, (pp. 246-250). Wiesbaden: Ludwig Reichert Verlander.

Yule, G. (1985). The Study of Language. Cambridge: Cambridge University Press.