اثربخشی معنادرمانی گروهی بر اضطراب مرگ و سازگاری اجتماعی سالمندان

امانی، ر.، اعتمادی، ع.، فاتحی‌زاده، م و بهرامی، ف. (1391). رابطه میان سبک‌های دلبستگی و سازگاری اجتماعی. روان‌شناسی بالینی و شخصیت، 19(6)، 26-15.

آژ، ن.، مهرتاش، ب.، جوادی، ا. (1391). تأثیر آموزش و حمایت اجتماعی بر کیفیت زندگی سالمندان مقیم آسایشگاه­های قزوین. مجله دانشگاه علوم پزشکی قزوین، 16(3)، 47-54.

پروچاسکا، ج. او.، و نورکراس، ج. سی. (1383). نظریه‌های روان­درمانی (ترجمه ی. سیدمحمدی). تهران: انتشارات رشد. (تاریخ انتشار به زبان اصلی، 1999).

تارا، ف.، بهاری­پور، ف.، و حمیدی­پور، ر. (1394). اثربخشی معنادرمانی گروهی بر میزان امید و سلامت عمومی بیماران دیالیزی. مجله تحقیقات علوم رفتاری. 13(2)، 299-288.

حسن‌زاده، ل. (1389). اثر­بخشی آموزش خود­گویی مثبت بر افزایش سازگاری اجتماعی دانش­آموزان دخترسال سوم متوسطه شهرستان بابلسر (پایان­نامه کارشناسی­ارشد چاپ نشده). دانشگاه علامه طباطبایی، تهران.

حمیدزاده، س.، احمدی، ف.، اصلانی، ی.، و اعتمادی­فر، ش. (1388). ارزیابی اثر تمرینات گروهی بر کیفیت زندگی در افراد مسن. مجله دانشگاه شهید صدوقی یزد، 16(1)، 81-86.

رجبی، غ.، و بحرانی، م. (1385). تحلیل عاملی سؤال­های مقیاس اضطراب مرگ. مجله روان‌شناسی، 20، 334-331.

رفیعی اردستانی، م. (1391). اثربخشی معنی­درمانی گروهی بر اضطراب مرگ و کیفیت زندگی بیماران سرطان دستگاه گوارش (پایان­نامه کارشناسی ارشد چاپ نشده). دانشگاه علامه طباطبایی، تهران.

زحمتکشان، ن.، باقرزاده، ر.، اکابریان، ش.، یزدانخواه فرد، م.، میرزایی، ک.، و یزدانپناه، س. (1391). بررسی کیفیت زندگی و عوامل مرتبط با آن در سالمندان شهر بوشهر. مجله دانشگاه علوم پزشکی فسا، 2(5)، 258-253.

سلاجقه، ص و رقیبی، م. (1392). تأثیر درمان ترکیبی گروه­درمانی معنوی و شناختی بر کاهش اضطراب مرگ بیماران مبتلا به سرطان. دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، 22(2)، 1130-1139.

سودانی، م.، شجاعیان، م.، و نیسی، ع. (1391). اثربخشی معنادرمانی گروهی بر احساس تنهایی مردان باز نشسته. نشریه پژوهش‌های علوم شناختی و رفتاری، 2(3)، 54-43.

فتحی آشتیانی، ع. (1388). آزمون­های روان­شناختی. تهران: نشر بعثت.

فتحی­آشتیانی، ع.، و داستانی، م. (1392). آزمون‌های روان­شناختی ارزیابی شخصیت و سلامت روان. تهران: بعثت.

فخار، ف.، نوابی­نژاد، ش.، و فروغان، م. (1387). تأثیر مشاوره گروهی با رویکرد معنادرمانی بر سطح سلامت روان زنان سالمند. مجله سالمندی ایران، 3(7)، 65-56.

فرانکل، و. (1391). انسان در جستجوی معنی (ترجمه ن. صالحیان و م. میلانی). تهران: انتشارات درسا. (تاریخ انتشار به زبان اصلی، 2004)

قربانعلی­پور، م.، و اسماعیلی، ع. (1391). تعیین اثربخشی معنادرمانی بر اضطراب مرگ سالمندان. مجله فرهنگ مشاوره و روان­درمانی، 3(9)، 68-54.

کنعانی، ک.، و گودرزی، م. ع. (1395). تأثیر معنادرمانی اسلامی بر بهبود سازگاری اجتماعی و تاب­آوری مادران کودکان عقب­مانده. سلامت جامعه، 10(1)، 62-53.

کوری، ج. (1393). نظریهوکاربستدرمشاورهگروهی (ترجمه ک. زهرا­کار، ف. محسن‌زاده، الف. حیدرنیا، ع. بوستانی پور و ع. سامی). تهران: نشر ویرایش. (تاریخ انتشار به زبان اصلی، 2012)

گرفمی، ه.، شفیع­آبادی، ع و ثنایی، ب. (1388). اثربخشی معنادرمانی به شیوه گروهی بر کاهش نشانگان مشکلات روانی زنان مبتلا به سرطان سینه. مجله اندیشه و رفتار. 4 (13)، 35-42.

مسعود‌زاده، ع.، ستاره، ج.، محمد پور، ر.، و مدانلو کردی، م. (1387). شیوع اضطراب مرگ بین کارکنان یک بیمارستان دولتی شهر ساری. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران، 18(67)،90-84.

نوابی­نژاد، ش. (1383). نظریه‌های مشاوره گروهی. تهران: سمت.

یزدانبخش، ک. (1394). اثربخشی مرور زندگی بر افزایش سازگاری اجتماعی سالمندان باز­نشسته. مجله روان‌شناسی پیری، 1 (4)، 169- 175.

Azaiza. F., & Ron, P. (2010). Death and dying anxiety among elderly ARAB Muslims in Egypt. Death Studies, 34, 351-364.

Bell, H. M. (1962). The adjustment inventory: adult form. Palo Alto: Consulting Psychological Press.

Breitbart W., Rosenfeld, B., Gibson, C., Pessin, H., Poppito, S., Nelson, C., & Olden, M. (2010). Meaning‐centered group psychotherapy for patients with advanced cancer: a pilot randomized controlled trial. Psycho‐Oncology, 19(1), 21-28.

Breitbart, W., Poppito, S., Rosenfeld, B., Vickers, A. J., Li, Y., Abbey, J., & Cassileth, B. R. (2012). Pilot randomized controlled trial of individual meaning- centered psychotherapy for patients with advanced cancer. Journal of Clinical Oncology, 30(12), 1304-1309.

Brewer, G. (2002). Differing death scenarios: self-esteem and Death anxiety. Electronic Theses and Dissertation. Paper 684:// dc. Etsu/etd/684

Esping, A. (2013). Auto ethnography as Logo therapy: An Existential Analysis of Meaningful Social Science Inquiry. Journal of Border Educational Research, 9(1), 59-67.

Firestone, R., & Catlett. R. (2009). Beyond deathanxiety. New York: Springer Publishing Company.

Kang, K. A., Im, J .I., Kim, H. S., Kim, S. J., Song, M. K., & Sim, S. (2009). The effect of logo therapy on the suffering, finding meaning, and spiritual well-being of adolescents with terminal cancer. Journal of Korean Academy of Child Health Nursing, 15(2),136-144.

Khaledian, M., Parvaz, R., Garosi, M. R., & Habibzade, S. (2013).The Effectiveness of Logo Therapy on the Rise of Hopefulness in Empty-Nest Syndrome. International Journal of Basic Sciences & Applied Research, 2(3), 354-358.

Kim, S. J., Kang, K. A., Park, S. J., Lee, M. N., & Kim, Y. H. (2013). The effects of logo therapy on meaning of life of early adolescents with cancer. Asian Oncology Nursing, 13(1), 49-57.

Lee. C. H. (2006). Effects of Logo therapy with exercise on Meaning of life, ego integrity and ADL in the elderly. TeahanKanho Hakhoe Chi, 36(5), 701–709.

May, R., & Yalom, I. (2000). Existential Psychotherapy. In Corsini, R. J., & Wedding, D. (Eds.). Current Psychotherapies, (pp. 273-302). Itasca, Illinois: F.E. Peacock Publishers, Inc.