اثربخشی تمرینات یوگای خنده بر اضطراب و کیفیت خواب سالمندان مبتلا به پارکینسون

اصلانخانی، م. ع. (1387). رابطه میزان فعالیت‌های بدنی با سطح سلامت عمومی سالمندان زن و مرد شهر تهران. نشریه علوم حرکت انسان، 1، 57-51.

افشار، م.، و قندهاری، ک. (1385). ترومور دست راست شایع‌ترین تظاهر اولیه بیماری پارکینسون. مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، 13(3)، 15-9.

بدر، ز. (1393). اثر خنده‌درمانی بر سلامت عمومی و استرس پرستاران شاغل در بیمارستان‌های شهر یاسوج (پایان‌نامه کارشناسی ارشد چاپ نشده). دانشگاه آزاد اسلامی واحد یاسوج.

بهزادی، ع. (1389). اثربخشی خنده‌درمانی کاتاریا بر میزان افزایش سلامت عمومی سالمندان مرد ساکن آسایشگاه شهید هاشمی نژاد «موسسه خیریه و نیکوکاری ریحانه» (پایان‌نامه کارشناسی ارشد چاپ‌ نشده). دانشگاه علامه طباطبایی، تهران.

بیات، س.، جعفری، ا.، و بهبودی، م. (1393). تأثیر خنده‌درمانی و فعالیت‌های بدنی در احساس تنهایی و شادکامی سالمندان. نشریه علوم رفتاری، 6(20)، 82-65.

پزشکی، م. (1390). قدرت خنده. تهران: نسل نواندیش.

پیرس، ج. (1387). پارکینسون (ترجمه ف. همت­خواه). تهران: نیریز. (تاریخ انتشار به زبان‌اصلی، 1997)

حیدری، ع ر.، احتشام­زاده، پ.، و مرعشی، م. (1389). رابطه شدت بی­خوابی، کیفیت خواب، خواب‌آلودگی و اختلال در سلامت روان با عملکرد تحصیلی در دختران. فصلنامه علمی پژوهشی زن و فرهنگ، 1(4)، 76-65.

خالقی، ف. (1392). بررسی اثربخشی مداخله تلفیقی شناختی-رفتاری مبتنی بر خنده‌درمانی و یوگای لگن بر رضایت زناشویی، سلامت عمومی افسردگی در زنان میانسال مبتلا به سردمزاجی شهرستان ملایر (پایان‌نامه کارشناسی ارشد چاپ‌ نشده). دانشگاه پیام نور، تهران.

خرسند، س. (1394). تأثیر تمرینات یوگای خنده بر میزان رضایت از زندگی و افسردگی سالمندان 65-70 سال ساکن در خانه سالمندان (پایان‌نامه کارشناسی ارشد چاپ ‌نشده). دانشگاه آزاد اسلامی، کرج.

خیراندیش، آ. (1393). اثربخشی یوگای خنده بر استرس و افسردگی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (ام اس) (پایان‌نامه کارشناسی ارشد چاپ‌ نشده). دانشگاه الزهرا، تهران.

راد، م.، برزویی، ف.، و محبی، م. (1394). تأثیر خنده‌درمانی برشدت خستگی و کیفیت زندگی مبتلایان به سرطان پستان تحت اشعه درمانی خارجی. مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی زنجان، 24(103)، 114-102.

سلیمانی، م. ع.، و یعقوب­زاده، آ. (1394). زندگی با پارکینسون. تهران: نشر جامعه نگر.

شهابی، ا. (1394). بررسی اثربخشی خنده‌درمانی و قصه درمانی بر کاهش لجبازی و نافرمانی کودکان پیش‌دبستانی (پایان‌نامه کارشناسی ارشد چاپ‌ نشده). دانشگاه فردوسی، مشهد.

شهیدی، م. (1387). مقایسه اثربخشی روش خنده‌درمانی کاتاریا و ورزش‌درمانی به شیوه گروهی در کاهش افسردگی و افزایش رضایت از زندگی زنان سالمند کانون‌های جهان‌دیدگان شهر تهران (پایان‌نامه کارشناسی ارشد چاپ‌ نشده). دانشگاه علامه طباطبایی، تهران.

صادق­نیت، خ.، و امینیان، ا. (1392). اختلال خواب و فعالیت‌های شغلی. تهران: انتشارات تیمورزاده.

طاهری، ح. ر.، پژهان، ا.، طاهرزاده، ج.، سید احمدی، م.، و کیوان­لو، ف. (1390). تأثیر یک دوره حرکت‌درمانی منتخب بر تعادل و الگوی راه رفتن در بیماران پارکینسونی. مجله دانشکده پزشکی اصفهان، 29(153)، 1285-1277.

عابدزاده، م. (1390). تأثیر تمرینات تعادلی بر افسردگی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پارکینسون اصفهان (پایان‌نامه کارشناسی ارشد چاپ‌ نشده). دانشگاه اصفهان.

عسکریان، ز.، نجفی، م ر.، و چیت‌ساز، ا. (1391). کیفیت خواب در بیماران مبتلا به پارکینسون. مجله دانشکده پزشکی اصفهان، 30(206)، 1473-1468.

عمرانی، ر. (1389). بررسی تأثیر موسیقی‌درمانی و خنده‌درمانی بر کاهش اضطراب قبل از عمل جراحی در خانم‌ها (پایان‌نامه کارشناسی ارشد چاپ نشده). دانشگاه پیام­نور، تهران.

فتوحی، م. (1389). تعیین سطح کیفی خواب در بیماران مراجعه‌کننده به درمانگاه داخلی اعصاب بیمارستان رسول اکرم در نیمه دوم سال ۱۳۸۹ که تحت عمل جراحی deep brain stimulation قرارگرفته‌اند (پایان‌نامه دکتری چاپ‌ نشده). دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی، تهران.

کاتاریا، م. (1383). خندیدن دلیل نمی‌خواهد (ترجمه م. پزشکی). تهران: انتشارات نسل نواندیش. (تاریخ انتشار به زبان‌اصلی، 2002)

کیخای حسین­پور، ا. (1391). تأثیر تمرینات یوگای خنده بر عوامل روانی حرکتی بیماران مبتلا به پارکینسون (پایان‌نامه کارشناسی ارشد چاپ نشده). دانشگاه اصفهان.

مددی، م.، و خدابخشی­کولایی، آ. (1395). اثربخشی خنده‌درمانی کاتاریا و فعالیت‌های فیزیکی بر امید و معناجویی در سالمندان شهر تهران. نشریه پژوهش توان‌بخشی در پرستاری، 2(2)، 48-40.

مشفقی، ف.، عسگری، ک.، مولوی، ح.، و چیت‌ساز، ا. (1388). بررسی اثربخشی گروه‌درمانی شناختی-رفتاری بر افسردگی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پارکینسون شهر اصفهان (پایان‌نامه کارشناسی ارشد چاپ‌شده). دانشگاه اصفهان.

نجاریان، ا.، نورالهی­مقدم، ح.، مرتاضیان، م.، حاج­فتحعلی، ا. ر.، و جمشیدی، م. (1386). بررسی اثر لوودوپا بر تغییرپذیری ضربان قلب در بیماری پارکینسون. مجله دانشگاه علوم پزشکی ارتش جمهوری اسلامی ایران، 5(3)، 1292-1287.

یکتامرام، ع. م. (1388). توان‌بخشی بیماران جسمی و حرکتی کتاب توان‌بخشی (پارکینسون). تهران: اداره کل روابط عمومی سازمان بهزیستی کشور.

یوسفی، ب.، تأدیبی، و.، و طاهرزاده، ج. (1388). تأثیر یک دوره تمرینات حرکت‌درمانی بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پارکینسون. فصلنامه المپیک، 2(46)، 81-73.

Beck, A. T., Epstein, N., Brown, G., & Steer, R. A. (1988). An inventory for measuring clinical anxiety: Psychometric properties. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 56, 893-897.

Buysse, D. J., Reynolds, C. F., Monk, T. H., Berman, S. R., & Kupfer, D. J. (1989). The Pittsburgh Sleep Quality Index: a new instrument for psychiatric practice and research. Psychiatry research, 28(2), 193-213.

Dalgas, U., Stenager, E., & Ingemann-Hansen, T. (2007). Multiple sclerosis and physical exercise: recommendations for the application of resistance, endurance-and combined training. Multiple Sclerosis, 14(1), 35-53.

Gammage, K. L., Drouin, B., & Lamarche, L. (2016). Comparing a Yoga Class with a Resistance Exercise Class: Effects on Body Satisfaction and Social Physique Anxiety in University Women. Journal of Physical Activity and Health, 13(11), 1202-1209.

Hirosaki, M., Ohira, T., Kajiura, M., Kiyama, M., Kitamura, A., Sato, S., & Iso, H. (2013). Effects of a laughter and exercise program on physiological and psychological health among community-dwelling elderly in Japan: Randomized controlled trial. Geriatrics & Gerontology International, 13(1), 152-160.

Iranzo, R. A., Bergareche, A., & Campos, V. (2011). Sleep disorders in Parkinson disease. Neurologist, 17(6 Suppl. 1), S38-S42.

Margis, R., Donis, K., Schonwald, S. V., Fagondes, S. C., Monte, T., Martin-Martinez, P, … Rieder, C. R. (2009). Psychometric properties of the Parkinson's Disease Sleep Scale-Brazilian version.Parkinsonism & Related Disorders, 15(7), 495-499.

Martin, R. A. (2001). Humor, laughter, and physical health: methodological issues and research findings. Psychological Bulletin, 127(4), 504-519.

Morreall, J. (1986). The philosophy of laughter and humor. New York: State University of New York Press. 

Naismith, S. L., Hickie, I. B., & Lewis, S. J. (2010). The role of mild depression in sleep disturbance and quality of life in Parkinson's disease. Journal of Neuropsychiatry & Clinical Neurosciences, 22(4), 384-389.

Pearson, N. (2007). Literature Review and Rationale for Yoga for Depression. Life is now Physiotherapy. Canada: Life Is Now.

Provine, R. (2000). Laughter. New York: Penguin Books.

Scheller, D., Durmuller, N., Moser, P., & Porsolt, R. D. (2008). Continuous stimulation of dopaminergic receptors by rotigotine does not interfere with the sleep-wake cycle in the rat. The European Journal of Pharmacology, 584(1), 111-117.

Shams, G., Kaviani, H., Esmaili, Y., Ebrahimkhani, N., & Amin Manesh, A. (2011). Psychometric Properties of the Persian Version of the Padua Inventory: Washington State University Revision (PI-WSUR). Iran Journal of Psychiatry, 6(1), 12–18.

Shaumway cook, A., & Woollacatt M, H. (2007). Motor control: Teory and practical application. Baltimore MD: Williams & Willkins.

Swanson, C. R., Sesso, S. L., & Emborg, M. E. (2009). Can we prevent Parkinson's disease? Frontiers in Bioscience, 14, 1642-1660.

Whisonant, R. D. (1998). The Effects of Humor on cognitive Learning Computer-Based Environment. Virginia: Blacksburg.