آمار
| تعداد نشریات | 23 |
| تعداد شماره‌ها | 368 |
| تعداد مقالات | 2,890 |
| تعداد مشاهده مقاله | 2,566,185 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 1,821,841 |
طبقهبندی تغییرات ساختواژی در فرایند وام‌گیری واژه‌ها از زبان ترکی به فارسی | ||
| مطالعات زبان‌ها و گویش‌های غرب ایران | ||
| مقاله 3، دوره 1، شماره 4، خرداد 1393، صفحه 53-72 اصل مقاله (1.04 M) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| نویسندگان | ||
| سید محمد حسینی معصوم* 1؛ حیدرعلی امینی2؛ مسیح‌اله نعمتی2 | ||
| 1دانشیار، دانشگاه پیام نور | ||
| 2دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه فردوسی مشهد | ||
| چکیده | ||
| زبان به عنوان پدیده‌ای زایا و پویا همزمان با پیشرفت بشر در حال تغییر است. یکی از تغییراتی که در اغلب زبان‌ها اتفاق می‌افتد، وام‌گیری ناشی از روابط گستردة اهالی زبان های مختلف است. وام‌گیری انواع مختلفی دارد که عبارتند از: وام‌گیری آوایی، وام‌گیری واژگانی و وام‌گیری دستوری. واژه‌ها از نظر ساختمان به انواع ساده (بسیط)، مرکب، مشتق و مشتق‌مرکب تقسیم می‌شوند؛ اما در فرایند وام‌گیری، گاه این ساختمان دچار تغییر میشود و عنصر قرضی می‌تواند در زبان مقصد به گونه‌های متفاوتی ظاهر شود. مقالة حاضر با بررسی 1000 واژة قرضی که از ترکی وارد فارسی شده‌اند، به طبقهبندی آنها بر اساس ساختمان و تغییراتی که پس از قرض گیری در آنها رخ داده است، پرداخته و آنها را در 7 طبقه شناسایی و دسته بندی میکند. این فرایندها به ترتیب فراوانی عبارتند از: 1- مشتق ترکی به سادة فارسی 2- سادة ترکی به سادة فارسی 3- مرکب ترکی به سادة فارسی 4- مشتق‌مرکب ترکی به سادة فارسی 5- وند ترکی به وند فارسی 6- وند ترکی به واژة سادة فارسی و 7 – واژة سادة ترکی به وند فارسی. نتایج نشان میدهد که فرایند وام‌گیری در زبان فارسی کمتر به ساختار ساختواژی واژه های وام گرفته‌شده حساسیت نشان میدهد و آنها را به صورت یک واحد به زبان فارسی وارد می کند. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| واژه‌های قرضی؛ وام‌گیری؛ ساختواژه؛ زبان ترکی؛ زبان فارسی | ||
| مراجع | ||
|
باطنی، محمدرضا (1354). زبان و تفکر. تهران: زمان. شقاقی، ویدا (1386). مبانی صرف. تهران: سمت. صفوی، کورش (1374). واژه‌های قرضی در زبان فارسی. نامة فرهنگ (نشریة علوم اجتماعی شمارة 19)، تهران، 96 – 111. عزیزمحمدی، فاطمه (1382). بررسی برخی فرآیندهای رایج قرض‌گیری در زبان فارسی. پژوهشنامة پردازش و مدیریت اطلاعات، سال 18، شمارة 4-3، شمارة پیاپی40، 71-74. علیزاده، علی (1382). پدیدۀ قرض‌گیری در زبان. نشریةمیان رشته‌ای ادبیات و علوم انسانی دانشگاه بیرجند، شمارة 3، ، 137 – 148. قاسمی، حسین و مریم ستاری (1389). مهم‌ترین عوامل و دورههای ورود واژگان قرضی در زبان فارسی و طبقهبندی معنایی آنها. اندیشه‌های ادبی، دورۀ 2، شمارة 5، 155 – 165. مدرسی، یحیی (1368). درآمدی بر جامعه‌شناسی زبان، تهران: مؤسسة مطالعات و تحقیقات فرهنگی. نائبی، محمدصادق (1380). واژگان زبان ترکی در فارسی، تهران:پیام.
Arlotto, A. (1972). Introduction to Historical Linguistics. Boston: Haughton Mifflin. Crystal, D. (2008). Language contact. The Cambridge encyclopedia of language. Cambridge: Cambridge University Press. Durkin, Ph. (2014). Borrowed Words: A History of Loanwords in English. Great Britain: Oxford University Press. Falk, J. S. (1978). Linguistics and Language: A Survey of Basic Concepts and Implications. Scott, Foresman. Hartman, R. and F. Stork (1972). Dictionary of Language and Linguistics. London: Applied Science Publishers. Haugen, E. (1950). The Analysis of Linguistic Borrowing. In: A. S. Dil (Ed.), The Ecology of Language, Essays by E. Haugen. Stanford: Stanford University press Kay, G. (1995). English loanwords in Japanese. World English, 14(1). 67-76. Tadmor, U., M. Haspelmath, and B. Taylor (2010). Borrow ability and the notion of basic vocabulary. Diachronica, 27, 226–46. Trask. R. (2003). Historical linguistics. London: Hoddor Arnold. Wardhaugh, R. (1997). Introduction to linguistics. New York: McGraw-hill Inc. Weinreich, V. (1963). Language in Contact. The Hague: Mouton. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,909 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 4,093 |
||